De post-individualistische gemeenschap (45)

Dit bericht is 753 keer gelezen!

Je zult vinden!

Dat weet ik zeker! Als je de naaste zoekt zul je vinden. Je zult jouw naaste vinden maar als ik Jezus mag geloven ook veel meer dan je naaste, namelijk de zin van jouw bestaan. In ieder geval is het vinden van jouw naaste de ultieme bevrijding uit de ratrace van het hyper-individualisme. Zo gefocust als we tegenwoordig zijn op eigen verantwoordelijkheid en zelfverwerkelijking is een hyper-individualistische levenshouding die gericht is op het “ik”, mijn “zelf” niets anders dan een kamikazevlucht. Maar de gerichtheid op jouw naaste is daarentegen bevrijding. En ook die gerichtheid op jouw naaste plaatste jou niet buiten een individualistisch kader. Het is immers jouw keuze, jouw inzet, jouw verantwoordelijkheid. Maar de relatie met jouw naaste zal je behoeden voor burn-out en leeglopen op eigen doelen. De naaste is immers een mens van vlees en bloed als jij.

Tot op dit moment heb ik wel voorbeelden en woorden uit de bijbel aangehaald maar dat niet anders gedaan als inspiratie voor een post-individualistische gemeenschap. Anders gezegd: Ik baseerde mijn gedachten niet op bekering tot Jezus Christus of God. Mijn hele gedachtegang vroeg slechts één geloofsstap: Geloof in naastenliefde. En in de basis kan iedereen die meemaken. Als je niet in naastenliefde gelooft waar geloof je dan wel in? En: Geloof in naastenliefde is de enige manier om te ontsnappen aan de meltdown waar het hyper-individualisme op uit gaat lopen als je het richt op het “ik”. Dus nog geen oproep om je te bekeren tot geloof in Jezus of God. Zelfs niet terwijl je weet dat mijn geloof in naastenliefde gebaseerd is op geloof in God.

Ik ben er van overtuigd dat je zult vinden als je jouw naaste zoekt. En ik vraag de komende blogs aandacht voor wie of wat je dan vindt in de ander en in jezelf. En vanaf nu kan ik niet meer om mijn eigen geloof heen. Ik ga er namelijk van uit dat als je de smalle poort naar jouw naaste doorgaat je iets zult ontdekken waar je wellicht nu nog geen woorden voor kent. Die woorden zullen komen en groeien in kracht. De identificatie van wat er tussen jou en jouw naaste gebeurt. En om die woorden te vinden en ontdekken heb ik mijn eigen kader en begrippen nodig. En dat kader en die begrippen zijn komen voort uit bijbels geloof. Anders gezegd: Dat wat je gaat ontdekken in en door de relatie met jouw naaste krijgt in deze serie een joods-christelijke duiding. Dat zal voor ieder van ons lastig zijn. Voor mensen die helemaal niets met het joods-christelijke geloof hebben zal het lastig zijn omdat ze steeds opnieuw keuzes moeten maken en bij zichzelf zullen ontdekken dat die keuzes steeds opnieuw op verzet lijken. Alsof je je moet verdedigen tegen iets. En dat is heel irritant. Maar ook de mensen die het kader van geloof in joods-christelijke duiding kennen zal het lastig worden. Voor hen is die duiding namelijk in eigen gedachten al klip en klaar. De kaders zijn duidelijk, de wegen en begrippen zijn duidelijk. Men leeft er al jaren in. Zij zullen de neiging krijgen te denken dat ze het hen bekende steeds moeten verdedigen tegen een andere interpretatie, een andere visie.

En juist hier zie je de verworvenheid en de uitdaging van het individualisme. Het is niet de groep die jouw keuze bepaalt, maar jouw keuze wordt wel uitgedaagd door “meer dan jezelf” namelijk de naaste, jouw medemens. En de vraag die zich dan aan jou voordoet is is: Wat is dat “meer dan mezelf” als ik en mijn naaste elkaar vinden? Als ik dan bijbelse termen en verhalen ga gebruiken om dat “meer dan mezelf” woorden te geven is dat omdat dat mijn woordenschat is. Ook als mijn naaste moslim is is mijn woordenschat nog steeds de bijbel en is de individualistische uitdaging en verworvenheid om het “meer” te ontdekken en wellicht uit te drukken. Ga mee het pad op van de uitdaging van het “meer”.

(wordt vervolgd)