september 2024

De post-individualistische samenleving (80)

Ik geloof er niets van (7) / In de liefde

Voor de goede orde moet ik twee werkwoorden uit elkaar gaan halen. Liefhebben en houden van. Het maakt mij even niet uit of woordenboeken vinden dat ze hetzelfde betekenen. Ik heb het voor de serie nodig om een betekenisverschil te maken tussen die twee. Dat is nodig om te kunnen duidelijk maken wat Jezus nu eigenlijk bedoelt als hij zegt dat wij “in zijn liefde moeten blijven”. Ik maak in mijn gebruik een belangrijk verschil tussen deze twee werkwoorden. Als ik het over liefhebben ga hebben dan ga ik het over eenzijdigheid hebben. Je hebt iets of iemand lief omdat je dat zelf wil. Geen andere reden. Als je van iets of van iemand houdt dan is er (ook) een reden in die ander. Je houdt bijvoorbeeld van gespierde mannen of mollige vrouwen. Dan is er iets in die ander dat (mede) maakt dat je van die ander houdt. Als je de ander liefhebt dan is er geen reden in die ander. Jij geeft jouw liefde, aandacht, inspanning voor die ander omdat jij dat wil en nergens anders om. Ik weet dat je het ook anders kunt definiëren, maar ik doe het (vanwege de uitspraak van Jezus) in mijn serie zo. Houden van is in mijn serie niet per definitie zonder voorwaarde in de ander, liefhebben wel. Je hebt iemand lief omdat je iemand liefhebt en dat blijft zo. Hij of zij heeft dat maar te accepteren. En liefhebben wil zeggen dat jij jezelf (waar je kan) aan de ander geeft om de ander mooi, mooier, mooist te laten zijn. read more

De post-individualistische samenleving (79)

Ik geloof er niets van (6) / BLIJF!

Toen de kinderen nog thuis woonden woonde er bij ons een hond. Rocker. En als de kinderen vrienden of vriendinnen meenamen naar huis was Rocker niet zelden de attractie van de dag. Rocker kende namelijk een serie kunstjes. En er was een pot hondenkoekjes. Ging de hand van één van de kinderen in de pot dan was Rocker één en al aandacht. Naast springen, rollen, dansen en dat soort opdrachten was er ook de opdracht “BLIJF!”. Rocker werd geacht te gaan zitten en er werd een koekje op zijn natte neus gelegd. Dat koekje balanceerde daar en Rocker kreeg de opdracht “BLIJF!”. En Rocker bleef als een standbeeld zitten en balanceerde het koekje op zijn neus. Tot het moment dat de opdrachtgever (jawel die en niemand anders) zei “Toe maar!”. Dan wipte Rocker het koekje met zijn neus in de lucht om het behendig op te vangen en op te eten. Grote hilariteit onder de kinderen. We hebben Rocker ook wel eens in een verder lege kamer aangetroffen met een koekje op zijn neus, wachtend op het verlossende commando. Kinderen zijn niet altijd vriendelijk. read more

De post-individualistische samenleving (78)

Ik geloof er niets van (5) / De enorme hobbel in de weg

Het is niet denkbaar dat er iemand is die ons zo lief heeft als ik in het vorige blogje beschreef. Dat argument hoor ik vaak. En men wijst dan ook de ellende in het eigen leven, de ellende op aarde, het leed van de miljoenen en de dood van kinderen aan honger, oorlog en epidemieën. Het is niet denkbaar, niet logisch, niet bewijsbaar. Kijk naar de wereld, kijk naar mijn leven. Als die liefde zou bestaan dan zou het toch niet zijn zoals het nu is? Of is die liefde niet in staat om dat leed te keren? Dan wil ik ook niet in die liefde blijven! Dat is een, ik denk DE, enorme hobbel in de weg naar het aanvaarden van liefde. read more

De post-individualistische samenleving (77)

Ik geloof er niets van (4) / maar ….. eehhh …..

Dus (lees het vorige blog) als iemand mij zegt dat Jezus mij altijd vrede toespreekt dan is dat zo en is het aan mij daar op te reageren?

JA! ……. Blijf in zijn liefde!

Hier ligt de kern en de bron van de post-individualistische samenleving. Wij zullen met zijn allen individueel moeten ontdekken wat het zeggen wil dat iemand ons met vrede en liefde benadert omdat wij er als individu zijn. En wij zullen daarbij moeten blijven. Geen redenen in onszelf gaan zoeken waarom die ander dat zegt of vindt of doet. Die ander doet dat en vindt dat en zegt dat. Iemand die mij dat zegt zegt dat niet uit zichzelf, maar via de band van Jezus. read more

De post-individualistische samenleving (76)

Ik geloof er niets van (3) / maak zijn liefde tot jouw levensruimte

Hoe kun je liefde toelaten van iemand die je niet ziet, niet hoort, nooit hebt ontmoet en naar men zegt 2000 jaar geleden geleefd heeft? Laten we deze vraag zo sterk mogelijk maken. Ook alle pogingen die mensen doen om jou te laten zien of voelen waar de liefde van Christus is falen omdat je het niet kunt herhalen. Daarmee bedoel ik dat je wat die mensen zeggen niet als een proef kunt herhalen en de uitkomst zult bereiken die die mensen zeggen. Er is geen enkele wetenschappelijke test waarmee je hun bewering kunt bewijzen. Je kunt hooguit zeggen dat je die andere mensen wel serieus neemt, dus dat hun ervaringen voor hen waar zijn, maar verder kom je niet. Ondanks serieuze pogingen. Zo bezien is er geen liefde die je zou kunnen toelaten in jouw leven, laat staan tot jouw levensruimte zou kunnen maken. De vraag waarom je dat dan überhaupt zou doen (zijn liefde toelaten) laten we dan nog even rusten. Die komt later. Eerst maar eens: Hoe dan?? read more

De post-individualistische samenleving (75)

PM Er zitten een aantal maanden tussen mijn vorige blogje en deze bijdrage. Dat komt omdat mijn creativi-tijd in beslag werd genomen door andere (belangrijker) dingen. Dat neemt niet weg, dat mijn gedachtengang gewoon verder kan gaan en dat ga ik nu dus doen. Samenvatten waar ik was gebleven is niet nodig, je kunt het namelijk zelf lezen als je de serie terugbladert.

Ik geloof er niets van (2)

“Wie in mij blijft ….” Ik ga ervan uit dat iemand die niets met het christelijk geloof of met God heeft geen idee heeft wat dit zinnetje betekent. Het lijkt mij zelfs niet teveel gezegd als ook heel veel trouwen christen-bidders desgevraagd geen helder antwoord kunnen geven wanneer je ze naar de betekenis vraagt. Daar doe ik nog een schepje bovenop. Ik denk dat de individualistische mens zich zou verzetten tegen het zinnetje als hij of zij de inhoud zouden kennen. Waarschijnlijk zal de individualist bij eerste uitleg al uitroepen: “Ik geloof er niets van!” Dat hoop ik je gaandeweg te laten zien. Als ik dat bij het juiste eind heb zul je meteen zien waarom geloven in God voor de individualist zo ontzettend lastig is, maar ook voor welke uitdagingen christenen staan als ze zich (nog) niet realiseren wat het individualisme teweeg heeft gebracht. Het zou me niet verbazen dat ook veel christenen bij eerste uitleg van het zinnetje al roepen dat “ze er niets van geloven”, hoewel dat natuurlijk niet sociaal-gewenst is. read more