Geef God de schuld (5)

Dit bericht is 133 keer gelezen!

“En zij hoorden ……

Dit blogje begint met een heel ingrijpend woord. “Zij hoorden de stem van God in de avondwind.”

Je kent me inmiddels een beetje en kunt weten dat er een leesvraag komt. Lees ik nu goed dat zij bij het vallen van de avond, toen alles tot rust kwam, in de wind de stem van God hoorden? Wat is deze stem anders dan de stem van de slang? Wat maakt dat deze stem geen projectie is? Voor doorgewinterde gelovigen kan dit een dodelijke vraag zijn. We willen immers dat God letterlijk spreekt, hoorbaar spreekt en niet als een “stille stem in het hart”. Gods stem moet onweerlegbaar zijn, niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Ook al weten we dat het godsvolk de echte stem van God niet kan verdragen. “Maar nu, waarom zouden wij sterven? Want dit grote vuur zou ons verteren; als wij de stem van de HEERE, onze God, nog langer zouden horen, zouden wij sterven.” (Deu. 5:25 HSV). Dus wat wij wensen (de “echte” stem van God) verdragen we niet. Hoe kan God dan terugkeren en tot ons spreken? “Zij hoorden de stem van God in de avondwind.” Letterlijk staat er zelfs, dat zij de stem van God hoorden “als” of “in” de “geest van de dag”.

Toen het innerlijk conflict was beslecht, de vrucht was gegeten, de hitte van de dag gekoeld en het stof van de strijd van de dag was neergedaald, hoorde de mens (die eerste en zijn wederhelft) het suizen van de avondwind. Het was God die dichtbij kwam. Pijnlijk dichtbij. Te dichtbij. Ze probeerden zich ervoor te verbergen in de bosjes. Een triest gezicht, want de stilte klonk in hun hart, dat bonsde achter de bosjes. Die stilte konden ze op geen enkele manier overstemmen. Ze hadden nog geen headsets en playlists, maar zelfs die hadden de stilte ook niet kunnen overstemmen en onderdrukken. De stilte zit dieper dan het horen, de stem van God reikt verder dan de oren. Het is de Geest die tot onze geest spreekt. Aan het eind van de dag was God er die de meest elementaire vraag stelt die een mens ooit kan horen: “Mens, waar zit je nu?”

“En de HEERE God riep Adam en zei tegen hem: Waar bent u?” (Gen. 3:9 HSV)

Woorden aan het einde van jouw dagelijkse bezigheden: Realiseer je je positie. Kijk naar jezelf. Wat heeft het je gebracht? Was het het waard? Wat heeft het van je gemaakt? “Mens, waar zit je nu?”

God doet herintrede in zijn eigen schepping. De mens kan er niet omheen, kan niet om God heen en dat vraagt om een reactie. En zijn eerste reactie is nog redelijk fair. “En hij zei: Ik hoorde Uw stem in de hof en ik werd bevreesd, want ik ben naakt; daarom verborg ik mij.” (Gen. 3:10 HSV) De werkelijkheid van de mensheid iedere dag. De mensheid hoort de stem van God in de avond en verbergt zich. En dat verbergen kan op heel veel manieren. Daar ga ik nu niet op in maar hou me aan Genesis 3: De mens verborg zich in de schepping toen hij de stem van God van binnen hoorde. Daar zeg ik dus wel meteen bij dat het een heel eerlijk woord van die eerste mens is: Ik hoorde en verborg mij. En dat is een eerste stap naar het antwoord op de vraag: Waar zit je nu? Wellicht zou de volgende vraag kunnen zijn: Vind je de noodzaak van verbergen prettig aan het eind van de dag?

De vraag die God stelt prikt echter meteen door naar de kern, de echte reden van het verbergen: “Wie heeft u verteld dat u naakt bent? Hebt u van die boom gegeten waarvan Ik u geboden had daar niet van te eten?” (Gen. 3:11 HSV) De eerste vraag is ontluisterend, want de mens moet zich realiseren dat niemand hem dat verteld heeft. De naaktheid zit voelbaar van binnen en het is niet nodig dat iemand je dat vertelt. Maar de reden die God geeft voor het voelen van de naaktheid is zowel een raadsel als een ontdekking: Heb je gegeten tegen mijn opdracht in? En hier kunnen zich de wegen van God en mens scheiden als elk van de twee ten volle verantwoordelijk wil zijn voor zijn eigen bijdrage. God voor de opdracht en de mens voor de keuze om het anders te doen dan God gezegd had. Hier zie je de crisis van de geschiedenis van de aarde. Gaan God en mens uit elkaar of is er een andere weg? In ieder geval praten ze nu nog met elkaar omdat God interesse toont in de mens.

(wordt vervolgd)