Geef God de schuld (3)

Iets beginnen is toch niet hetzelfde als verantwoordelijk zijn voor de gevolgen!

Bovenstaande gedachte kan je licht overvallen als je mijn vorige twee blogjes leest. Het lijkt namelijk alsof ik alle verantwoordelijkheid voor wat wij als ellende ervaren in dit leven leg op het bordje van degene die begon. Het is natuurlijk waar dat geen enkel mens om zijn of haar eigen bestaan heeft gevraagd. Maar kun je daarom ook zeggen dat de ellende die je ervaart of aanricht ook niet jouw verantwoordelijkheid is? Als ik een mooie auto bouw en hem meegeef aan een vriend is het dan mijn verantwoordelijkheid dat hij hem total-loss rijdt? Als God een mooie schepping bouwt en die meegeeft aan de mens is het dan Zijn verantwoordelijkheid dat de mens er een puinhoop van maakt? Laten we eens inzoemen op wat de bijbel daarvan zegt. Maar vooraf zeg ik alvast dat er iets niet deugt aan ons duiding van goed en kwaad. read more

Geef God de schuld (2)

Maar hij begon ……

Dat is een vaak gehoord zinnetje als iemand orde probeert te herstellen als er ruzie wordt gemaakt of gevochten wordt. Zelfs bij grote mensen. Mensen die, zoals mijn moeder altijd zei, oud genoeg zijn om wijs te wezen. De president van de VS presteerde het zelfs om zijn eigen acties te rechtvaardigen door te zeggen dat Oekraïne was begonnen. Dat zei hij na een gesprek met zijn evenknie in Moskou. Dus hij zal wel hebben herhaald wat Poetin zei om niet zo’n naar gesprek te krijgen met de Rus. Maar hij begon. Alsof dat rechtvaardigt wat jij doet in reactie! Natuurlijk niet. Wijs reageren is nog altijd iets anders dan proportioneel reageren, maar daar gaan we het nu niet over hebben. En waar twee kijven hebben twee schuld en de schade kan dan ook het best gedeeld worden. read more

Geef God de schuld (1)

Even iets heel anders ……

Onder deze titel ga ik aan een nieuwe reis beginnen. “Geef God de schuld.” Het zit al jaren in mijn hart en denken. Mensen met wie ik mag en mocht oplopen in hun leven kunnen al vermoeden waar dit heen gaat. Die mensen zijn misschien gediend met het feit dat ik nu eens systematisch zwart op wit zet hoe ik aan die gedachte kwam en waar de gedachte op uit loopt. Andere mensen die me dit nooit hebben horen zeggen kan ik misschien dienen met een denklijn. Dat lijntje kun je volgen en je ertoe verhouden. Het gaat me niet om eens of oneens zijn. Dat interesseert me niet. Delen van gedachten wel, want daar worden we alleen maar beter van. Voor mij persoonlijk begin ik (eindelijk) met schrijven op een heel pijnlijke wissel in mijn leven. Over die wissel ga ik het niet hebben. Althans voorlopig niet. En dan nog een laatste opmerking: Elk berichtje is een stap, de lijn zal zich door de maanden en jaren heen ontvouwen (zolang God tijd geeft) en het einde is voor ieder persoonlijk in te vullen. read more

De post-individualistische samenleving (81)

Ik geloof er niets van (8) / het “ik”

Als Jezus dan zegt dat wij moeten blijven in zijn liefde en wij die opdracht serieus gaan nemen verandert onze complete levensoriëntatie. Wij raken gericht op wat hij zegt, wie hij is, wat hij doet. Maar dat is voor de individualist een bizarre verandering van levensrichting. Opeens zijn niet meer de eigen keuze, het eigen inzicht, de eigen verlangens en de eigen ontwikkeling de dingen waar je al jouw energie in stopt. Ik zeg niet dat ze verdwijnen. Integendeel zou ik zeggen. Ze worden alleen op een andere plek geboren en gevoed. Voor een individualist worden deze dingen geboren in het “ik”, het “zelf” en de noodzaak van groei en handhaving van “ik” en “zelf”. Dan heb je voor de ontwikkeling en het succes van het “ik” ook een zeer zelfgerichte strategie nodig. Dat is niet perse een egoïstische strategie. Individualisme is niet hetzelfde als egoïsme. Maar je moet wel zelfgericht zijn, want anders mis je de boot en ga je horen bij de mensen die meedobberen op de golven van de tijd maar geen eigen bestaan hebben. Maar als je je richt op de ander (in dit blogje op Jezus) die jou liefheeft om te blijven in zijn liefde verandert jouw complete oriëntatie. read more

Wat je zegt zal gebeuren

De VS van Amerika hebben een nieuwe (oude) president en die wordt geruggesteund door 525 miljard euro, waar drie tech-miljardairs de beschikking over hebben. Even een vergelijk: In 2023 was het Bruto Binnenlands Product van Nederland 1068 miljard euro, dus ongeveer het dubbele. En deze nieuwe (oude) president is een man van het woord. Hij roeptoetert heel veel en over heel veel onderwerpen. En wat hij roeptoetert lijkt waarheid te zijn nu het onderstreept lijkt te worden door miljardairs. Zo heeft Poetin ook nog steeds gelijk omdat de miljardairs als satelieten om hem heen draaien. read more

De post-individualistische samenleving (80)

Ik geloof er niets van (7) / In de liefde

Voor de goede orde moet ik twee werkwoorden uit elkaar gaan halen. Liefhebben en houden van. Het maakt mij even niet uit of woordenboeken vinden dat ze hetzelfde betekenen. Ik heb het voor de serie nodig om een betekenisverschil te maken tussen die twee. Dat is nodig om te kunnen duidelijk maken wat Jezus nu eigenlijk bedoelt als hij zegt dat wij “in zijn liefde moeten blijven”. Ik maak in mijn gebruik een belangrijk verschil tussen deze twee werkwoorden. Als ik het over liefhebben ga hebben dan ga ik het over eenzijdigheid hebben. Je hebt iets of iemand lief omdat je dat zelf wil. Geen andere reden. Als je van iets of van iemand houdt dan is er (ook) een reden in die ander. Je houdt bijvoorbeeld van gespierde mannen of mollige vrouwen. Dan is er iets in die ander dat (mede) maakt dat je van die ander houdt. Als je de ander liefhebt dan is er geen reden in die ander. Jij geeft jouw liefde, aandacht, inspanning voor die ander omdat jij dat wil en nergens anders om. Ik weet dat je het ook anders kunt definiëren, maar ik doe het (vanwege de uitspraak van Jezus) in mijn serie zo. Houden van is in mijn serie niet per definitie zonder voorwaarde in de ander, liefhebben wel. Je hebt iemand lief omdat je iemand liefhebt en dat blijft zo. Hij of zij heeft dat maar te accepteren. En liefhebben wil zeggen dat jij jezelf (waar je kan) aan de ander geeft om de ander mooi, mooier, mooist te laten zijn. read more

De post-individualistische samenleving (79)

Ik geloof er niets van (6) / BLIJF!

Toen de kinderen nog thuis woonden woonde er bij ons een hond. Rocker. En als de kinderen vrienden of vriendinnen meenamen naar huis was Rocker niet zelden de attractie van de dag. Rocker kende namelijk een serie kunstjes. En er was een pot hondenkoekjes. Ging de hand van één van de kinderen in de pot dan was Rocker één en al aandacht. Naast springen, rollen, dansen en dat soort opdrachten was er ook de opdracht “BLIJF!”. Rocker werd geacht te gaan zitten en er werd een koekje op zijn natte neus gelegd. Dat koekje balanceerde daar en Rocker kreeg de opdracht “BLIJF!”. En Rocker bleef als een standbeeld zitten en balanceerde het koekje op zijn neus. Tot het moment dat de opdrachtgever (jawel die en niemand anders) zei “Toe maar!”. Dan wipte Rocker het koekje met zijn neus in de lucht om het behendig op te vangen en op te eten. Grote hilariteit onder de kinderen. We hebben Rocker ook wel eens in een verder lege kamer aangetroffen met een koekje op zijn neus, wachtend op het verlossende commando. Kinderen zijn niet altijd vriendelijk. read more

De post-individualistische samenleving (78)

Ik geloof er niets van (5) / De enorme hobbel in de weg

Het is niet denkbaar dat er iemand is die ons zo lief heeft als ik in het vorige blogje beschreef. Dat argument hoor ik vaak. En men wijst dan ook de ellende in het eigen leven, de ellende op aarde, het leed van de miljoenen en de dood van kinderen aan honger, oorlog en epidemieën. Het is niet denkbaar, niet logisch, niet bewijsbaar. Kijk naar de wereld, kijk naar mijn leven. Als die liefde zou bestaan dan zou het toch niet zijn zoals het nu is? Of is die liefde niet in staat om dat leed te keren? Dan wil ik ook niet in die liefde blijven! Dat is een, ik denk DE, enorme hobbel in de weg naar het aanvaarden van liefde. read more

De post-individualistische samenleving (77)

Ik geloof er niets van (4) / maar ….. eehhh …..

Dus (lees het vorige blog) als iemand mij zegt dat Jezus mij altijd vrede toespreekt dan is dat zo en is het aan mij daar op te reageren?

JA! ……. Blijf in zijn liefde!

Hier ligt de kern en de bron van de post-individualistische samenleving. Wij zullen met zijn allen individueel moeten ontdekken wat het zeggen wil dat iemand ons met vrede en liefde benadert omdat wij er als individu zijn. En wij zullen daarbij moeten blijven. Geen redenen in onszelf gaan zoeken waarom die ander dat zegt of vindt of doet. Die ander doet dat en vindt dat en zegt dat. Iemand die mij dat zegt zegt dat niet uit zichzelf, maar via de band van Jezus. read more

De post-individualistische samenleving (76)

Ik geloof er niets van (3) / maak zijn liefde tot jouw levensruimte

Hoe kun je liefde toelaten van iemand die je niet ziet, niet hoort, nooit hebt ontmoet en naar men zegt 2000 jaar geleden geleefd heeft? Laten we deze vraag zo sterk mogelijk maken. Ook alle pogingen die mensen doen om jou te laten zien of voelen waar de liefde van Christus is falen omdat je het niet kunt herhalen. Daarmee bedoel ik dat je wat die mensen zeggen niet als een proef kunt herhalen en de uitkomst zult bereiken die die mensen zeggen. Er is geen enkele wetenschappelijke test waarmee je hun bewering kunt bewijzen. Je kunt hooguit zeggen dat je die andere mensen wel serieus neemt, dus dat hun ervaringen voor hen waar zijn, maar verder kom je niet. Ondanks serieuze pogingen. Zo bezien is er geen liefde die je zou kunnen toelaten in jouw leven, laat staan tot jouw levensruimte zou kunnen maken. De vraag waarom je dat dan überhaupt zou doen (zijn liefde toelaten) laten we dan nog even rusten. Die komt later. Eerst maar eens: Hoe dan?? read more