Politiek

What about him?

De bijbel is bizar realistisch en meteen uiterst irreëel. De man die de missie verraadt, de goede aan de schandpaal (het kruis) nagelt en geen woorden vindt om zijn daden te verklaren, laat staan er excuus voor te vragen wordt leider van de missie, vervangt de goede en vindt meteen woorden om naar een ander te wijzen. Hoe realistisch wil je het hebben! Bijbelgetrouwe lezers zullen meteen weten waar ik het over heb en over wie ik het heb. Petrus in Johannes 21. Daar lezen we hoe Jezus omgaat met een verrader die geen berouw toont, zegt dat hij het toch echt goed bedoelt en vervolgens de aandacht naar een ander verlegt. Tot onze ontzetting maakt Jezus deze man tot herder van weerloze lammetjes. Absurd! Irreëel! Alle reden om vooral niet te doen wat Jezus doet! Volstrekt buiten elke werkelijkheidszin! read more

Caroliene!!

Onder het kopje “𝐆𝐞𝐥𝐨𝐨𝐟𝐰𝐚𝐚𝐫𝐝𝐢𝐠𝐞 𝐤𝐞𝐮𝐳𝐞𝐬 𝐢𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐜𝐫𝐢𝐬𝐢𝐬” ging de heer Segers in op allerlei reacties die waren gekomen op zijn eerdere stuk waarin hij de keuze van de CU uitlegde om niet meer in een kabinet te willen zitten met de heer Rutte als premier. Zoals altijd volgde er een integer stuk, waar ik alleen de al dan niet bijbelvastheid van de VVD-ers niet zo erg in kon waarderen. Onze Nederlandse taal zit nu eenmaal vol van bijbeluitdrukkingen en bijbelse metaforen. Daarom gebruiken VVD-ers die ook en dat heeft niets te maken met hun persoonlijke keuze voor of tegen Jezus. Ook hier een verwarring van twee entiteiten, namelijk Nederlander zijn en christen zijn. Een zelfde soort verwarring als die in de vereenzelviging van de persoon Mark en de functie premier. Maar ter zake: De heer Segers liet een reactie optekenen. Ik las de reactie hier: https://www.facebook.com/gertjansegersCU/posts/1181458685624502 read more

Maar niet met die man

Er zit me op deze vroege paasmorgen iets dwars. Het kostte me ook wat nachtrust en daarom zit ik al voor zonsopgang te typen. CU-leider Gert-Jan Segers heeft gisteren bekend gemaakt dat hij en de ChristenUnie niet meer deel zullen nemen aan een kabinet met Mark Rutte als premier. Regeren met de VVD is zeer wel mogelijk, maar niet met de heer Rutte als kandidaat-premier. De reden is dat de CU niet gelooft dat Mark Rutte de zo nodige wijziging in beleid kan brengen in de vaderlandse politiek, omdat hij al helemaal gekipt en gebroed is in de doctrine die ons al zo vele grote missers heeft gebracht. Deze opstelling raakt mij als christen op de Paasmorgen. read more

Een kerkzaal is toch geen stadion?

Er is wat reuring ontstaan omdat er enkele kerken in Nederland zijn die hun kerkdiensten open stellen voor meer dan dertig bezoekers. Er wordt ook veel over geschreven en gedacht, er worden veel meningen geuit, maar ik mis iets in de gedachtegangen die ik tot op heden heb gehoord en gelezen. Ik doel op de reden waarom er sowieso een uitzonderingspositie is voor godsdienstige samenkomsten in Nederland.

We zullen het met elkaar eens zijn als ik zeg dat de overheid niet bepaalt wat en hoe jij gelooft. Het geloof zit in jouw hart en hoofd, jouw gebruiken en levensinrichting. Daar heeft de overheid niets mee van doen en kan daar ook niets aan doen. Natuurlijk mag jouw geloof geen schade doen aan medemensen en daar gaat de overheid dan weer wel over. Maar de overheid kan en mag niet bepalen wat jij gelooft. read more

“…. bid dat dit onheil ons mag verlaten.”

Woorden van de minister van Justitie Grapperhaus voorafgaand aan het kerstfeest. Hij sprak uit dat hij dit keer “onwrikbaar” was en dat de kerken alleen online diensten moesten uitzenden en alle mensen thuis moesten bidden dat dit onheil ons mag verlaten. Ik laat me niet uit over ministeriële bevoegdheid en ambtelijke reikwijdte en ook niet over persoonlijke intenties en voorbeelden. Ik zal ook zwijgen over wat ik denk als een minister mij beveelt wat ik bidden moet. Maar de oproep tot gebed raakt mij wel en daar wil ik toch wat over kwijt. Voorop gesteld: Persoonlijk bid ik dit gebed. Straks zal duidelijk worden waarom. Maar ik zal het gebed niet uitspreken als ik de gemeente voorga in gebed op zondag. read more

Beledigd

120.000 handtekeningen werden verzameld onder een petitie om het beledigen van de profeet Mohammed strafbaar te maken. De moslims die die petitie ondertekenden menen dat de profeet (die hen heilig is) niet op een spotprent thuis hoort. Sommige christenen voelen zich (of het heilige) beledigd als in het sinterklaasjournaal het dorpje Kruisigem voorkomt. Die christenen vinden dat de naam van het dorp een voor hen heilig moment, namelijk dat Jezus Christus werd gekruisigd, belachelijk wordt gemaakt. Kortom, er wordt op tenen getrapt en de reacties daarop gaan van moord (onthoofding van een Franse leraar) tot lachen als een boer die kiespijn heeft. read more

Dividendbelasting en Jezus

De dividendbelasting is van de baan. Het geld wordt besteed ter verbetering van het vestigingsklimaat MKB). Bedrijven zullen er van profiteren en, zo is de gedachtegang, als de bedrijven profiteren is dat goed voor de werkgelegenheid, de economie en de burgers. Dat is heel goed mogelijk. Ik ben niet de expert, die met precisie kan bepalen waar het belastinggeld aan moet worden besteed. Er zijn andere politici en organisaties, die vinden dat het geld naar de gezondheidszorg moet (een nijpend probleemgebied, want ziekenhuizen sluiten afdelingen) of het onderwijs (nog zo één waar de werkgelegenheid omgekeerd evenredig is aan het personeelsaanbod). Maar een keuze tussen de gebieden moet je van mij niet verwachten.

Wat mij wel opvalt is dat het woord van Jezus opnieuw waar wordt. Hij vertelde ooit een gelijkenis (Lukas 16) over de handelingen van een rentmeester. Een rentmeester is de bedrijfsleider op het landgoed van een rijke heer. Hij gaat over alles: Opstallen, landerijen en de financiën. Deze rentmeester gooit het geld van de heer over de balk. We lezen dat hij dat doet om de schuldenaars van hun heer door malversatie van de boekhouding van hun schuld af te helpen. Daar zullen de schuldenaars niets op tegen hebben. Goed, het is naar recht van het geld en de wereld onrechtvaardig, maar als je in deze wereld met een schuld van een € 50.000 uit je huis wordt gezet omdat je van de bijstand jouw huur niet meer kunt betalen is het gewoon heel prettig als de penningmeester van de woningbouwvereniging je op het kantoor roept en voor jouw ogen de schuld uit de boeken gumt. Je snapt het niet. Het zal wel goed zijn. Je bent in ieder geval heel blij.

Onrechtvaardig (financieel) is het wel. En wij denken dat de heer dat wel zal vinden. Maar niets ie minder waar. De heer vindt de actie van de rentmeester uitstekend! Prijzenswaardig! Maar, denk je dan, dan is er toch niets aan de hand? Waarom zegt die heer dan tegen de rentmeester dat hij geen rentmeester kan blijven? Kijk, dat zegt hij omdat hij weet wie de klagers zijn. De heer klaagt niet. De rentmeester klaagt niet. De schuldenaars klagen niet. Wat is dan het probleem? Het probleem zijn zij, die niet genoemd worden. De mensen, die menen recht te hebben op de rijkdom van de heer. De erfgenamen, de vriendjes, de mensen, die azen op zijn miljoenen en geen oog hebben voor de noden van schuldenaars. “Hun schuld is toch hun eigen schuld”, zeggen zij die een gemoedelijk leventje hebben. Dan moeten ze het zelf maar uitzoeken en niet teren op de pot van de heer. De klagers zijn de mensen, die graag delen in de poen. “The Old Boys network” van de gegoede middenklasse en daarboven.

“Het is ONS geld”, hoor ik in het dividenddebat mensen roepen. Het zijn de belastingbetalers, die het moeten opbrengen en die zien niets van de welvaart. 1,5 % koopkrachtwinst is een zeepbel, want het leven wordt procenten duurder. Het is ONS geld! Nu weet ik niet of die € 1.900.000.000 naar het bedrijfsleven moet. En het heeft ook de schijn, dat premier Rutte en de VVD het eind van de gelijkenis willen waarmaken. “Als wij ze nu spekken, krijgen we straks een plekje aan hun tafel.” (Een wat aparte variatie van Lukas 16:9). Maar ik zelf geloof niet dat dat zo is. Er staat immers dat dat alleen maar geldt als de god van het geld (Mammon) je in de steek laat (dat is: Als je sterft). Wat ik wel denk is dat de mensen, die klagen over de besteding van de miljarden ook de mensen zijn, die menen dat ze zelf tekort komen. En hoe sterker die roep wordt hoe minder een regering kan doen. Partij in de regering zijn levert meestal een verkiezingsverlies op, omdat de mensen vinden dat ze niet genoeg van de koek hebben gekregen. Dat is wat de heer in de gelijkenis ook zegt: Je kunt geen rentmeester meer zijn. De mensen vertrouwen je het geld niet meer toe waarvan zij denken dat zij er recht op hebben. Het woord van Jezus wordt dus opnieuw waar: Je kunt geen rentmeester meer zijn. Het zou me ook verbazen als er een kabinet Rutte-IV komt.

En Jezus? Hij deelde uit, al Gods rijkdom van genade, liefde, medemenselijkheid, samen delen en wat al niet meer. Dat kon Hij nooit volhouden en ze hebben hem er om vermoord. “Ze”? Kijk naar de politieke realiteit en zie, dat wij nog steeds met zijn allen de mens vermoorden, die uitdeelt waar wij recht op menen te hebben. De dood zit niet in de moord op de uitdeler. De dood zit in de moordenaar, die verder leeft met “zijn” geld totdat die hem ontvalt en er geen eeuwige tenten meer zijn.

ChristenUnie in de regering

De ChristenUnie heeft het regeerakkoord ondertekend en houdt zich daar aan. Een regeerakkoord is een kwestie van geven en nemen. Als je dat niet wilt dan moet je niet in de regering gaan zitten. Je kunt in dat geval een dictatuur overwegen (absolute meerderheid) of een getuigenisrol waarin je slechts beperkt verantwoordelijkheid draagt in het politieke spel. Maar zulks heeft de CU niet gedaan. De CU koos voor meedoen om de knikkers. En zo horen we op dit moment dat het inleveren van bepaalde knikkers ook winst oplevert in andere knikkers en dat is geheel voorstelbaar want zo is het spel, dat democratie heet.

De achterban is echter beperkt “amused” als het gaat om de knikkers, die verloren en die welke gewonnen worden. De CU “verliest” de dividendbelasting, de minister van BuZa en het kinderpardon, maar “wint” op zorg, eindeleven onderwijs en belastingstelsel. Die dingen heb ik uit wat de fractevoorzitter schrijft en niet uit mijn eigen politieke kennis. Je ziet dat ik winst en verlies tussen haakjes zet, want winst en verlies zijn democratisch-politieke termen en geen christelijke principes of na te streven doelen. Volgelingen van Jezus Christus geven hun leven uit liefde voor de ander. Is dat een “appels met peren vergelijk”? Nee, dat denk ik niet, let maar op.

Als het gaat om jouw instemming met wat de CU wel of niet doet realiseer je dan dat het broeders en zusters in Christus zijn, die hun kleren vuil maken als de spreekwoordelijke Jozua uit Zacharia 3. Mogen ze dat van jou of klaag jij ze aan? Als je ze aanklaagt kun je me dan ook zeggen waarom? Is jouw belang geschaad? Ga dan te rade bij Hem, die zijn leven gaf. Krijg jij geen gelijk? Luister dan naar Hem, die de Waarheid is en niet strijdt voor zijn eigen gelijk, omdat Zijn gelijk een kruisoffer is. Vind je dat ze hun kleren niet vuil mogen maken? Stem dan voortaan niet meer en sluit je af van de democratie, want elke democratie levert ideologisch vuile handen op. In een democratie heeft immers het volk het voor het zeggen en als je daar als christen aan meedoet werk je eraan mee, dat God niet meer de Hoogste authoriteit is in het land.

Is dit een vrijbrief voor een politieke partij om maar te doen in de Naam van de Allerhoogste wat electoraal het meest voordelig is? Nee, natuurlijk niet, althans niet voor een partij, die aan broers en zussen in Christus vraagt om in de frontlinie te gaan staan. Wat streef ik dan wel na? Dat allen die door Gods Geest het geloof hebben ontvangen van harte één zijn met de frontlinie-mensen en er op vertrouwen dat Gods Geest ook door hen werkt. Krijgen ook zij vuile kleren dan is dat geen reden voor een satanische aanklacht maar voor een samenkomst in liefde van God.

Ik ben dan ook helemaal niet overtuigd als de frontlinie-broers en zussen spreken over “geven en nemen”, “winst en verlies”. Ik ben ook in de verste verte niet overtuigd van “christelijk democratische politiek”, want volgens mij is dat nog steeds een contradictie. Christelijk en democratisch zijn twee principes op verschillende gebieden, bijna appels en peren. Maar daar heb ik al eens de degens over gekruist met enkele CU-ers en CDA-ers. De CU hoeft voor mij niets “binnen te halen”, maar mag als medechristen alles weggegeven als getuigenis van Hem, die zijn leven gaf en Zijn Vader, die die Weg onderstreepte in de opstanding. In de Geest vertrouw ik mijn broers en zussen in de Tweede kamer en de regering, omdat ik weet, dat we opnieuw voor het kruis samenkomen om samen te bidden en uit te zien naar een nieuwe hemel en nieuwe aarde.