Jezelf opnieuw uitvinden

Dit bericht is 8071 keer gelezen!

Niemand heeft tot op dit moment de vraag gesteld, dus stel ik hem aan mezelf.

“Peter.”

“Ja.

“Waarom heb je in een paar uur tijd jouw Facebook, jouw Twitterlijn en jouw site leeg gehaald?”

“Ach, wat aardig, dat je dat vraagt. Ik zal het je vertellen. Op die drie media had ik veel berichten, blogjes, tweets en dergelijke staan over onderwerpen, die mij na aan het hart liggen. Voor een aantal van die onderwerpen geldt echter, dat ze een station zijn gepasseerd. Er is een beslissing over genomen, ze zijn afgehandeld, ze zijn van de agenda verdwenen of ze hebben een status quo bereikt, zijn in beton gegoten en vormen een nieuwe zuil. Dat betekent dat wat ik over die onderwerpen schreef zijn tijd gehad heeft. Of het nu wel of niet van invloed is geweest op de beslissingen is niet van belang. De tweets, blogjes en artikelen hebben nu geen nut meer. Dus verwijder ik ze. Nu stonden er natuurlijk ook wel blogjes en tweets en zo, die niets met die onderwerpen te maken hadden. Die had ik kunnen laten staan. Maar het uitzoeken daarvan kost me teveel tijd. Voor mijn site kan dat in de toekomst nog wel, maar voor Facebook (en in mindere mate Twitter) gaat dat niet. Daar sneuvelen dus alle posts. Wellicht dat ik op mijn site een aantal dingen terug plaats.”

Op een aantal punten moet ik mezelf dus opnieuw uitvinden. Ieder van ons kent momenten of tijden in het leven, dat het lijkt alsof de boel is vastgelopen. Ingrijpende momenten. Een relatie loopt klem of juist uit elkaar. Werk blokkeert je geestelijk. Je oude vertrouwde geloof is opeens verdwenen. Het huis waar je in woont lijkt opeens koud als een graf en voelt hard als de steen waarmee het is opgetrokken. De situatie, waar je in terecht bent gekomen kan een tijd voortduren. Je houdt het nog wel even vol. Je probeert wellicht het oude vertrouwen nog wat op te peppen. Soms merk je echter dat je jezelf overschreeuwt. Wat je zegt met oude vertrouwde woorden klinkt opeens hol van binnen. De inhoud is weg. En zo leef je langzaam naar de dag toe, dat je het wel onder ogen moet zien: Het is er niet meer. Mijn liefde voor mijn partner, mijn vertrouwen in God of mijn geloof dat Hij er voor mij is, mijn enthousiasme voor mijn werk of mijn betrokkenheid bij mijn medemensen. Het is weg.

En dan…?

Je moet jezelf opnieuw uitvinden. Ik vind het een mooie uitdrukking. Je komt niet ver bij jezelf vandaan, je wordt niet opeens een heel ander mens. Natuurlijk kun je door verandering van de omstandigheden een echt ander leven gaan leiden / lijden. Maar je neemt jezelf mee. Het mooie is wel dat je andere kanten van jezelf kunt leren kennen of kanten die je al kende anders kunt gaan inzetten. Bij het “jezelf opnieuw uitvinden” hoort ook opruimen van enig levensmeubilair. En daarmee ben ik weer terug bij de grote schoonmaakactie. Er zijn een aantal zaken tot besluit gekomen. Ik denk aan de positie van mensen met een niet-hetero identiteit in de kerken waarin ik predikant ben. (Alleen hetero-relaties worden toegestaan.) Maar ik denk ook aan de vertegenwoordiging van de plaatselijke kerk waar ik werk naar kerkelijke vergaderingen. (Afvaardiging uit samenwerkingskerken.) Ik denk aan het isoleren van de kerken waarin ik werk op het punt van samen studeren met mensen uit andere kerken. (Het GTU-besluit.) Maar ik denk ook aan de dwang, die door mijn kerkenverband wordt opgelegd aan lokale kerken op een aantal punten van het kerkelijk samenleven. (Pastorale en kerkordelijke notities bij het besluit inzake homorelaties.) Deze onderwerpen zijn een onomkeerbaar punt van besluit gepasseerd en dus hebben veel woorden, die voor die tijd geschreven zijn geen zin meer. Sterker nog: Veel woorden van vóór de beslissingen konden wel eens verlammend gaan werken na de beslissingen. Vroegere woorden kunnen zo’n koud huis gaan worden of zo’n compleet geblokkeerde werkrelatie. De oude woorden kunnen de verhouding met mensen gaan verzieken nu ze hun tijd hebben gehad. Het is zelfs mogelijk dat die oude woorden het geloof in God gaan aantasten als ze herhaald blijven worden. Dus … uitgummen en opnieuw beginnen. Herontdekken.

“En waar begin je dan na het uitgummen?”

“Fijn dat je dat even vraagt! Op een nieuwe pagina. Ik bid om een open mind voor datgene wat God voor me klaar legt om te doen en kijk naar voren. Het past bij mij om te zeggen: Wie de hand aan de ploeg slaat en kijkt naar wat achter hem ligt is niet geschikt voor het Koninkrijk van God.”