Instant justice
“God straft onmiddellijk” zei de timmerman toen mijn hamer op mijn tenen viel. Ik ben een tijdlang opperman in de bouw geweest en op een dag lukte iets niet. Ik werd boos en haalde uit met mijn hamer, maar miste de lat die ik los wilde slaan. De hamer vloog door de vaart uit mijn hand en belandde onzacht via mijn scheenbeen op mijn voet. “God straft onmiddellijk.”
Was het maar waar, denk ik soms. Was het maar zo, dat God zo accuraat werkte dat we onmiddellijk herinnerd zouden worden aan de gevolgen van onze eigen daden. Ik weet niet of we dan wel zouden leren geloven. Ik weet ook niet of ons verantwoordelijkheidsbesef voor onze medemens, onze wereld en onszelf dan wel zou toenemen. Maar stel het je even voor. Wanneer er per gerookte sigaret één beginnend tumortje op een zichtbare plaats op ons zou gaan groeien, zou iemand dan nog roken? Als voor elk boos woord naar een ander er een pukkel op onze neus zou groeien, zouden we dan wel leren liefhebben? Als er voor elk stiekem gekeken pornoplaatje tien euro van onze bankrekening zou verdwijnen, zouden we dan wel liefdevol en trouw met onze partner leren omgaan? Als we voor elke honderd euro, die we verdienen over de ruggen van derdewereldlanden één vluchteling naar onze straat zou komen, zouden we dan wel eerlijk gaan verdelen wat de aarde voortbrengt?
