In de houdgreep van God
1986, ergens in het voorjaar. Aan de orde was Matteüs 13 : 44 – 46.
“Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een schat, verborgen in een akker, die een mens ontdekte en verborg, en in zijn blijdschap erover gaat hij heen en verkoopt al wat hij heeft en koopt die akker.
Evenzo is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone parelen zocht. Toen hij een kostbare parel gevonden had, ging hij heen en verkocht al wat hij had, en kocht die.”
Als beginnend voorganger was ik heel blij met de ontdekking, dat het Koninkrijk van God “als bij toeval als een schat” gevonden kan worden en dat tegelijkertijd het Koninkrijk van God als een koopman onvermoeibaar naar mij op zoek is. (Ik beloof je, dat ik er na dezen een bijbelstudie-blogje over zal schrijven. Het gaat mij nu even over de vindende mens en het zoekende Koninkrijk.) In mijn thuisgemeente had ik er een preek over gehouden en geen reactie op gehad. Dat verbaasde mij toen nog wel. Ik vond het geweldig, want ik herkende mezelf in die tekst. Ooit had ik als bij toeval het Koninkrijk gevonden, maar voordat ik in twijfel kon komen over de vraag of het niet mijn eigen verzinsel was vertelde Jezus dat het Koninkrijk onvermoeibaar naar mij op zoek was en daarbij ook nog alles voor mij over had. Ik was erg dankbaar en blij met het gevondene en verbaasde mij over de radiostilte in de gemeente.
