Kerk

Vergeven (12) – Tijd en eeuwigheid

Ik weet dat sommige lezers al een tijdje op dit blogje wachten en dat maakt het schrijven ervan best lastig. Een aantal keren kreeg ik de vraag of Jezus ons niet leert dat als wij zonden niet vergeven die zonden ook nooit vergeven worden. Anders gezegd: Heeft ons wel of niet vergeven eeuwigheidswaarde? Zeker voor mensen, die uitgaan van een eeuwig oordeel en de daarbij onherroepelijke bestemming van een mens (hemel of hel) is deze vraag van enorm belang. De vraag komt voort uit een woord van Jezus (Johannes 20 : 23 HSV): “Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, worden ze hem gehouden.” Eerst maar even wat studie-opmerkingen. read more

Vergeven (11) – De dader

Het wordt nu toch tijd om eens van de kant van de dader tegen vergeving aan te kijken. En met dat ik dit zeg komen er allerlei gedachten uit irritatie naar boven. Hoe durf je mij dader te noemen! Wat een eigengereide manier van interpreteren! Jij durft mij te veroordelen? Zelfs als de daad niet te ontkennen is (want voor de rechter overtuigend bewezen) zal ik als dader in de eerste plaats proberen mijn daden aanvaardbaar te maken. Daar zijn allerlei mechanieken en methodes voor. Ik kan gewoon blijven zeggen dat ook de rechters het niet juist zien en die kans bestaat natuurlijk. Maar ik kan ook alles op alles zetten om duidelijk te maken dat het helemaal niet zo erg is als de mensen, de slachtoffers zeggen dat het was. Ik kan ontoerekeningsvatbaarheid claimen, hoewel dat wel een schaamtevolle weg is. Ik geef immers mijn handelingsbekwaamheid op en dat wil denk ik niemand. Als ik er dan nog niet uit kom kan ik toegeven en sorry zeggen in de hoop dat dat moment zo kort mogelijk zal duren. In het uiterste geval kan ik zeggen dat God mij al heeft vergeven. En met die laatste opmerking trek ik alle verdere spreken over zonde, schuld, beschadiging en vergeving uit de waarneembare werkelijkheid. Zo gezegd lijkt mij dit de meest egoïstische manier van omgaan met zonde en schuld, maar aan de andere kant is het ook mogelijk dat ik als dader niet anders meer kan dan deze weg gaan. read more

We zakken door de vloer

We zakken door de bodem van de kerk. Voor vele die-hard kerkleden moet de kerk nog stevig zijn, duidelijkheid bieden, een poort naar de hemel zijn. Maar de grote steunberen aan de buitenkant van het gebouw (waken bij de leer en grote, gezaghebbende leiders) zijn al verdwenen, afgekalfd, ingestort. De stenen zijn gebruikt voor andere maatschappij-relevante gebouwen. En hoe verder je naar het Westen komt hoe minder kerkgebouwen er zijn en die er nog zijn hebben niet zelden hun gebruik voor gebed verloren. Met het Westen bedoel ik natuurlijk eerst letterlijk het topografische Westen van Nederland. Maar ik bedoel ook geestelijk het Westen. Het geestelijke Westen breidt zich al tientallen jaren als een woekerplant uit in alle richtingen. Waar de kerkgebouwen hun gebedsfunctie nog hebben is de inhoud van het geloof aan het verwesteren. En dan bedoel ik met name (1) het verdwijnen van gezagscentra, (2) het voortschrijdend individualiseren, (3) een postmoderne autoriteitsbeleving en (4) het groeiend belang van lokale gemeenschappen en andere factoren. Geestelijk vallen de steunberen ook daar om. En dan doel ik op de grote systemen van vroeger, Je was wat als je CGK was of NH of RK. Nu ben je daardoor niets meer. De identificatie met het grote systeem is voor velen (zo niet allen) opgelost als sneeuw voor de zon. De steunberen zijn weg en je moet het lokaal uitzoeken. Jouw geestelijk huis is niet zo stormbestendig meer. Misschien is het huis ook wel veel te groot geworden, je kunt het met die paar mensen die er nog zijn niet meer onderhouden. read more

De bergrede (4) – Dwaas!

Wie leeft nu niet met oordelen? Wij onderscheiden steeds, kiezen steeds tussen goed en kwaad, vinden de dingen en gebeurtenissen ook goed of kwaad of een beetje van beiden. Wij kunnen eigenlijk niet anders denken dan in termen van goed en kwaad. En daarom is wat iemand zegt of doet ook wijs of dwaas. Zo zoeken wij onze weg door het leven. Wat is daar mis mee? Wat is daar dwaas aan?

Jezus zet ons op scherp door te zeggen dat als wij een ander een dwaas noemen wij in het hellevuur terecht zullen komen. Hoe je verder ook over de hel denkt, het is duidelijk dat Jezus bedoelt dat we dan wel heel erg van God los zijn. Het is ook duidelijk, dat God zelf zich met ons zal bemoeien als wij onze naaste een dwaas noemen. Je zou dat misschien wat passend kunnen maken door je te realiseren dat we geloven en belijden dat God ieder mens heeft gemaakt. God vergist zich niet, dus een werkstuk van God dwaas noemen is eigenlijk hetzelfde als God dwaas noemen. En je voelt dan wel waar de schoen gaat wringen. Uiteraard zijn er mensen, die er niet voor terugdeinzen om God dwaas te noemen, maar dan is het ook duidelijk dat die mensen van God los zijn. Zeg ik nu dat die mensen “dwaas” zijn?? … Het cirkeltje is rond. En, nee, dat zeg ik niet. Sterker nog, ik heb ook helemaal niet de behoefte om die mensen dwaas te noemen. Waarom niet? Omdat ik graag naar ze wil luisteren om te horen wat ze zeggen en wat ze precies bedoelen. read more

Een bodemloze (?) kloof

“En bovendien is er tussen ons en u een grote kloof aangebracht, zodat zij die van hier naar u zouden willen gaan, dat niet kunnen en ook zij niet die vandaar naar ons zouden willen gaan.” (Lukas 16:26)

De woorden worden door Jezus in de mond gelegd van Abraham, die aan het feestmaal van de HEER spreekt met een (voormalig rijke) man in de hel. Het verbaasde mij altijd al, dat mensen van het feestmaal zouden willen opstaan om naar de hel te gaan en de mensen daar helpen. Maar, zo redeneerde ik, het is eigen aan de kinderen van het licht om de mensen in een / de hel te willen helpen. Ook al kost hen dat het feestmaal. Dus moest God er voor zorgen, dat Zijn kinderen niet uit de hemel weg zouden lopen om de hellegangers te gaan bijstaan. Neem het niet te letterlijk, alsjeblieft, want in zo’n God geloof ik niet meer sinds ik die God ben tegengekomen in diverse hellen. Hij gaat dus zelf ook op pad om te helpen en te redden. read more

Jezelf opnieuw uitvinden

Niemand heeft tot op dit moment de vraag gesteld, dus stel ik hem aan mezelf.

“Peter.”

“Ja.

“Waarom heb je in een paar uur tijd jouw Facebook, jouw Twitterlijn en jouw site leeg gehaald?”

“Ach, wat aardig, dat je dat vraagt. Ik zal het je vertellen. Op die drie media had ik veel berichten, blogjes, tweets en dergelijke staan over onderwerpen, die mij na aan het hart liggen. Voor een aantal van die onderwerpen geldt echter, dat ze een station zijn gepasseerd. Er is een beslissing over genomen, ze zijn afgehandeld, ze zijn van de agenda verdwenen of ze hebben een status quo bereikt, zijn in beton gegoten en vormen een nieuwe zuil. Dat betekent dat wat ik over die onderwerpen schreef zijn tijd gehad heeft. Of het nu wel of niet van invloed is geweest op de beslissingen is niet van belang. De tweets, blogjes en artikelen hebben nu geen nut meer. Dus verwijder ik ze. Nu stonden er natuurlijk ook wel blogjes en tweets en zo, die niets met die onderwerpen te maken hadden. Die had ik kunnen laten staan. Maar het uitzoeken daarvan kost me teveel tijd. Voor mijn site kan dat in de toekomst nog wel, maar voor Facebook (en in mindere mate Twitter) gaat dat niet. Daar sneuvelen dus alle posts. Wellicht dat ik op mijn site een aantal dingen terug plaats.” read more

De bijbel is toch niet veranderd?

Nee, de bijbel is niet veranderd en dat zal ook niet meer gebeuren. De wedervraag wordt dan: Waarom moeten dan in onze tijd de dingen anders gaan dan in het verleden? De bijbel zegt toch nog steeds hetzelfde? Waarom moeten er dan opeens andere posities zijn ten opzichte van homoseksualiteit, vrouw en ambt, positie van kinderen in de kerk, avondmaal, predikantschap, kerk en kerkgenootschap, belijdenissen en ga zo nog maar even door? De bijbel zegt toch al eeuwen hetzelfde?

Ieder van ons zal dit type gesprek kennen. Het vindt niet alleen in kerkelijke en religieuze setting plaats, maar op alle terreinen van het leven. De wereld is voor heel veel mensen verwarrend geworden en heel veel mensen zijn gestopt met zoeken en denken. Maar het wordt echt urgent als iemand zijn uiterste zekerheid ziet vergaan. Voor veel mensen is de bijbel dat nog steeds, ook voor mij. Het onfeilbare Woord van God! Dat kun je toch niet anders gaan uitleggen om je eigen zin te krijgen?! En het aparte is, dat iedere bijbelgetrouwe gelovige datzelfde denkt en voelt. Of je in de bijbel ruimte leest voor de kerkelijke emancipatie van man en vrouw of je leest die ruimte niet, de vragen blijven hetzelfde. Hoe komt het toch, dat wij er echt van overtuigd zijn, dat wat wij geloven ook werkelijk in de bijbel staat. Sterker nog: Hoe komt het dat wij het niet anders kunnen lezen dan wij lezen? read more