Bijbelstudie

Mag ik jouw energierekening betalen?

De kern van het evangelie wordt door Jezus uitgedrukt in de opdracht om God lief te hebben boven alles. Die liefde vindt op aarde zijn uitdrukking in de liefde voor je naaste. Kijk die naaste eens aan als hij de nodige zorg niet krijgt, als zij zonder docent moet leren, als zij de energierekening niet meer kunnen betalen, als hij de gastvrijheid niet ontvangt in het land waar hij is heen gevlucht, als zij nog 12 jaar moet wachten op een woning die er dan waarschijnlijk ook niet zal zijn omdat de stikstof gebruikt moest worden voor de vleesproductie en het bouwen van auto’s. Kijk die naaste eens aan en vraag: Mag ik jouw rekening betalen? read more

Wat een stilte (5)

^{Geschreven op de dag na het synodebesluit aangaande vrouw en ambt in de CGK}

Onze …

Wie zijn die “onze” als Jezus ons leert het gebed te beginnen met “Onze Vader”? In mijn stilte kijk in gedachten om mij heen. Zijn “onze” alle mensen die het gebed uitspreken? Of zou Jezus als Jood alle Joden bedoelen? In de lijn van mijn voorgaande blogjes neig ik naar alle mensen. Dat is dan wel mijn geloofsuitspraak omdat ik geloof dat alle mensen hun oorsprong, hun schepping, hun zijn in God hebben. Sommigen zeggen dat God alleen Vader is voor hen die door het geloof zijn aangenomen als Zijn kind. Ik zou het wat anders zeggen. Er zijn mensen die het vaderschap van God beamen en er zijn mensen die dat niet doen. Maar dat laat onverlet dat God Vader is. Onze Vader. read more

Wat een stilte! (4)

Vader

Zo begint Jezus het gebed dat Hij ons leert. Je herkent het woord misschien als ik Abba schrijf. Wat mij overvalt is dat het rumoer aanzwelt in mijn stilte. Jezus heeft mij nog maar één woord geleerd en ik heb het nog niet eens voluit geschreven en het rumoer wordt voelbaar. Als ik het voluit zou schrijven zou ik “Onze Vader”, Avinoe, moeten schrijven. Maar zover ben ik nog niet eens. Ik ben pas bij de eerste twee letter van het gebed en de stilte is nauwelijks vast te houden. read more

Wat een stilte! (3)

Als in de stilte een geluid klinkt trekt het geluid door je hele lichaam. Geritsel in de hoek, een deurbel, een app-ping, een gedachte of een harde klap. Afhankelijk van de toon en klank van het geluid schrik je je een hoedje, word je bang of word je nieuwsgierig. Afgesloten van het lawaai van de buitenwereld, zit ik achter een geluiddichte deur in de stilte met alef (zie vorige blog). En Jezus zet er als begin van het Onze Vader een a bij, een klank. Dat geeft de alef geluid. Zonder klinker heeft de alef geen klank. Zonder klinker klinkt hij niet zal ik maar zeggen. Zonder klinker is hij het absolute zijn, maar ook “alleen maar” zijn. Groots, onomvatbaar, imponerend, maar tegelijk onleefbaar ruim en onzichtbaar klein. Met een klinker wordt hij hoorbaar en uitspreekbaar, benoembaar. Met een klinker kan ik hem noemen. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij met een klinker ook meteen beperkt wordt. Want waarom zou je er een a bij zetten en geen e of u? Wij Nederlanders zouden zeggen dat de a de eerste letter is van het alfabet dus dat we daar moeten beginnen. Maar dat geldt niet voor het Hebreeuws waarin Jezus onze stilte binnen komt. Daar is a gewoon één van de klanken. read more

Wat een stilte! (2)

Stilte heeft veel gezichten en veel inhouden. Ik weet het. Stilte kan een bron van leven, genezing en herstel zijn. Stilte kan ook verstikkend en doods zijn als je alleen overblijft. Stilte kan deprimeren, tot wanhoop brengen. Als je roept lijkt iedere klank te worden geabsorbeerd door geluidzuigende wanden. En niemand luistert. Was je maar dood. En dat terwijl je juist wilde leven. En als je wat zegt worden de woorden in je vermenigvuldigd omdat je de enige bent die ze hoort en kan verwerken. En dus ga je je mond houden om je eigen hart niet te vermoeien. Zolang dat als er nu iemand zou komen je geen woorden meer zou weten om je hart in uit te spreken. read more

Wat een stilte! (1)

Het lijkt op de één of andere manier nogal moeite te kosten om in onze wereld de stilte te behouden. Tussen de beeldschermen, reclame-uitingen, kranten, social media, IRL en virtuele wereld, wetenschappelijke rapporten en fake news, geloofshypes en atheïsme word ik nogal heen en weer geslingerd in mijn denken, voelen, leven en energie. In die setting groeit het verlangen naar stilte. Die vinden is al lastig om over behouden maar niet te spreken. Wellicht willen de meeste mensen deze zoektocht naar stilte ook niet aan en kiezen ze voor wat hen wél-vaart. Kiezen voor predikers die roeptoeteren dat als je echt gelooft God je beschermt en zegent en dat als je dat niet ervaart je vol moet houden te blijven roepen dat God je beschermt en zegent. Want wat je over jezelf afroept zal gebeuren. Zo waarlijk helpe jou God Almachtig! Of kiezen voor predikers die roeptoeteren dat een groot complot gaande is dat we moeten ontmaskeren. Of voor predikers die roeptoeteren dat de modellen gevolgd moeten worden en we er zo samen wel weer bovenop zullen komen. Of voor predikers die roeptoeteren dat we het geringe aantal stervenden voor lief moeten nemen omdat de schade aan de jeugd en de economie vele malen groter is. Kies er maar één die je wel-vaart, maar weet wel dat ze niet bij elkaar passen. De predikers horen niet tot dezelfde kerk. read more

The Great Reset (2)

Het is heel logisch dat we de komende jaren anders tegen werk, bezit en welzijn aan gaan kijken. Dat wordt niet uitgevonden en/of gepland door een aantal mysterieuze machten die wereldheerschappij nastreven. Zoals de economie, de samenleving, de visie op werk en scholing nu in elkaar steken zijn gewoon niet vol te houden. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds breder en dieper. Het lukt ons niet om de aarde en het milieu te redden. Steeds meer mensen raken in (burnout)-problemen en al op heel jonge leeftijd hebben mensen een psycholoog nodig om het leven aan te kunnen. Er is dus sprake van ingrijpende veranderingen in de samenleving met de daarbij horende migratiestromen en herverdeling van aarde en bezit. Ons hele systeem van geld, werk en bezit moet en zal veranderen. read more

Het virus blijft zolang wij willen

Begrijp me goed, de titel van dit blogje is wat ingewikkelder dan je misschien op het eerste gezicht denkt. Het virus verdwijnt niet als wij het willen en het blijft ook niet als wij willen dat het blijft. Het virus is het virus. Volgens de één is het virus een natuurfenomeen dat nu eenmaal geen wil heeft, volgens de ander een boodschap van God, maar volgens niemand is het virus iets dat wij willen. De uitzondering wordt gevormd door die mensen die ons proberen duidelijk te maken dat het virus gewild en veroorzaakt is door obscure machten die iets willen dat wij niet zien. Maar niemand buiten die obscure machten wil dit virus. God ook niet? Daar kom ik zo op terug want het ligt er maar net aan wie jij god noemt. read more

“Hij heeft onze zwakheden op Zich genomen, en onze ziekten gedragen.”

Mattheüs (Mat. 8 : 14-17) citeert de profeet Jesaja op het moment dat Jezus de schoonmoeder van Petrus geneest. Ze was ziek en lag met koorts op bed. Jezus raakt haar hand aan en de korts verliet haar. De rest van de dag is Jezus bezig met het uitdrijven van geesten door “een enkel woord” en met het genezen van “hen die er slecht aan toe waren”. En als slot van de dag citeert de evangelist de tekst uit Jesaja. Begrijp ik het nu goed, dat die ziekten, zwakheden en boze geesten door Jezus zelf zijn opgenomen? Dus was hij koortsig, bezeten en “er slecht aan toe” aan het einde van de dag? Of was hij dat niet omdat hij nu eenmaal de zoon van de levende God is en wel tegen een stootje kan? Of was het citaat van Mattheüs niet helemaal accuraat? read more

Antwoord aan Bert Loonstra

Antwoord aan Bert Loonstra in zijn blog https://www.bertloonstra.nl/blog/de-cgk-en-ds-peter-van-dolderen/

Beste Bert,
Dank voor jouw blog naar aanleiding van mijn overstap van de CGK naar de NGK. Je stelt daar een paar relevante vragen en geeft enkele leerzame observaties. Ik reageer er graag op omdat ik denk dat we door openlijk met elkaar van gedachten te wisselen veel collega’s en kerken kunnen helpen, al was het maar in het bepalen van hun eigen route.

Ik begin bij de vraag die je (mede) aan mij stelt: “Is het terecht om iemand die zich om fundamentele, Bijbelse redenen niet aan het synodebesluit houdt, te brandmerken als iemand die zijn woord breekt? En moet zo iemand zichzelf dat aanrekenen?” Het lastige is dat ons ondertekeningsformulier eindigt met de zinsnede dat wij ons “zullen houden aan de geldende kerkorde en de verdere bepalingen van de Christelijke Gereformeerde Kerken”. Ik weet dat het zinnetje anders bedoeld is dan waarop ik het in mijn beslissing heb gebruikt. Het was bedoeld als een soort veiligheidskader voor predikanten. De synode heeft echter uitgesproken (ik heb de letterlijk tekst hier niet, want ik ben op vakantie) dat iedere predikant en elke kerk zich in handelwijze dient te houden aan het besluit inzake LHBTI van 2013. Als je dat expliciet zegt kan ik niet anders dan in het ondertekeningsformulier lezen dat ik beloofd heb dat te zullen doen. Mind you: Het gaat mij om de vrijheid van handelen in de gemeente! Zelf vind ik het nogal grotesk dat je bij een besluit een dergelijke uitspraak meent te moeten opnemen. Het is alsof de wetgever bij de wet “We mogen in woonwijken niet harder rijden dan 30 km/u” nog apart opneemt dat “ieder zich daar in elke woonwijk ook aan moet houden”. Zou het in de wet staan dan zouden we niet ophouden met grinniken. Maar bij mij gaat het om het sacrament van het avondmaal en daarmee om het teken dat verwijst naar het al dan niet deel zijn van het Koninkrijk van Jezus Christus. Bij de bediening van het sacrament vergaat mij dan de glimlach van genade en dat mag ik de gemeente niet aandoen. Ik wil bij de bediening van het sacrament niet steeds over mijn schouder hoeven kijken of oom agent er niet toevallig met een lasergun staat om mij te betrappen. Dat maakt mij onvrij en de gemeente zal dat zonder meer ervaren. Ik zie dat als een “onzuivere bediening van het sacrament”. Daarom heb ik het zinnetje zo opgevat. read more