massa

Kind van de duivel

Dankzij diverse kerken en scholen is een liedje met bovenstaande titel een hit geworden. “Ik ben een kind van de duivel”, zingt Tim Kimman. Het verdere van de tekst (zie beneden) maakt duidelijk dat hij niet wil dat zijn moeder verdriet over hem heeft als hij zal zijn overleden. (Ik vereenzelvig Tim even voor het gemak met de ik-figuur uit het liedje. Dat komt omdat ik doorgaans zelf alleen teksten zing waar ik achter kan staan en mezelf in terug vind.) Geen moederverdriet over mij dus. Daar kan ik inkomen. Moederverdriet vertelt van verwachting en verlies, van trots en schaamte. Door de ogen van mijn moeder kijkt de aarde mij vragend en verwachtingsvol aan: Wie ben jij? Wie ben jij voor de ander, voor de wereld, voor jezelf? En als kind vraag je je dan af of jouw moeder jou heeft gedragen en opgevoed voor het leven dat je nu leidt. Klopt mijn leven met de moederliefde? Mama, niet huilen! Wat zeg je nu? Wil je de verwachting en hoop in de ogen van jouw moeder niet zien? read more

GvS XI – God wil jou zegenen!

Meer en meer hoor ik om mij heen het welvaartsevangelie. Geloof in God betekent overvloed, gezondheid, voorspoed en vrede. Geloof in Jezus betekent genezing. En wie daar een aanstoot aan neemt deugt niet. Schrijven over dit onderwerp maakt mij verdacht als ik niet in de voetsporen van het welvaartsevangelie treed. Dan ben ik immers iemand die te weinig vertrouwen in God heeft, de kracht van Gods Geest ontken en als ongelovige mensen af houdt van de volle rijkdom, die God hen wil geven.

Nu is het laatste dat ik wil mensen afhouden van de rijkdom, die God hen wil geven. Ik ken die rijkdom, dus die gun ik iedereen. Die rijkdom heeft zich bewezen in de levens van mensen waarin alles naar aardse wensen verloopt. Zij werden meer en meer in staat gesteld om er voor anderen te zijn en God hield hun hart vol liefde voor Hem en de medemens, zodat zij niet voor de bijl gingen door hun eigen vlekkeloze aardse bestaan. Maar de rijkdom van God heeft zich ook bewezen in het leven van chronisch zieken, blijvend werklozen en ongeneselijk arme mensen. Deze mensen bleken een onuitwisbare invloed te hebben op de medemenselijkheid in de samenleving. Zij hielden door de liefde en de kracht van God de harten van hun medemensen open en vervielen niet in zelfbeklag, een zaai-syndroom (zie mijn blogje daarover) of ongebreideld zorgleunen. read more

GvS X – Kerk en staat

Gescheiden! Kerk en staat dan. Ik citeer:

“Een algemeen aanvaard beginsel van het Nederlands recht is dat kerk en staat over en weer geen inhoudelijke en institutionele zeggenschap over elkaar hebben. Het beginsel staat niet in de Grondwet of enige andere wet. Het vloeit voort uit de vrijheid van godsdienst en het gelijkheidsbeginsel, die wel in de Grondwet zijn vastgelegd. In 1983 werd bij wet een einde gemaakt aan financiële banden tussen overheid en kerkgenootschappen.”

Het beginsel is geïmporteerd uit het buitenland, in dit geval uit het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. De goede man wilde om politieke redenen wat meer grip op de kerk krijgen en regelde de verhoudingen tussen de kerk en de Franse staat na de revolutie. Zijn inzet in dezen werd over Europa uitgerold en dus ook over de lage landen bij de zee. In de Bataafse Republiek werd de scheiding van kerk en staat een feit, opgelegd door de Franse overheerser. Toch is die scheiding op het oog nooit voor honderd procent een feit geworden. Ik zeg bewust “op het oog”. Het lijkt wel alsof de Nederlandse staat en het (vooral protestants-christelijke) geloof wel juridisch, maar niet van tafel en bed gescheiden zijn geraakt. Het lijkt zo, wanneer scholen met een religieuze grondslag door de overheid worden betaald. Het lijkt zo wanneer de koning tot heden zijn geloof verbindt aan de door de regering opgestelde troonrede, waar voor zover ik weet geen woord van de koning in zit. Het lijkt zo wanneer de overheid zich bezig houdt met het al dan niet verbieden van religieuze uitingen in de openbare ruimte. read more

GvS III – Dan ga je toch weg …!? (De hoepelopitis)

Het lijkt een beetje mode in onze tijd dat gezagsdragers tegen mensen of groepen mensen zeggen dat ze maar weg moeten gaan. De argumenten komen steeds op hetzelfde neer. Men denkt dat er (1) één bepaalde manier van denken en/of handelen is, (2) dat de ander zich daar niet aan houdt en dat dus (3) de ander of zich moet aanpassen of moet verdwijnen. Het gebeurt in de politiek, in sportclubs, in de kerk en het is al zo oud als de weg naar Rome. Ouder zelfs. Het conflict in het Midden-Oosten lijkt bijvoorbeeld steeds opnieuw gevoed te worden door strijd over de vraag wie nu eigenlijk de oorspronkelijke en bedoelde bewoners van het land Kanaän zijn. read more

Een premier is God niet

Toen het volk bij referendum aan God vroeg om een koning aan te stellen deed God dat. De richter, die in die tijd het volk van God leidde, wist dat God daar helemaal niet voor was. Die richter (Samuël) probeerde de wil van het volk ook tegen te houden. Maar God verbood hem dat. Samuël moest het volk zijn zin geven ook al was God er tegen. Het verhaal kun je lezen in 1 Samuël 8.

Het is één van de eerste vormen van democratie, die we in de bijbel tegen komen. God past zich aan aan de wil van het volk. Wat het volk dan weer niet weet is dat God de koning aanwijst, die zij later zullen kiezen. Dat is dan weer de humor van de Allerhoogste. Zo heeft God de touwtjes in handen en het volk leeft het idee dat ze het zelf hebben besloten. Een perfecte mix, zou ik zeggen. Als het fout gaat kan ieder de schuld aan zichzelf maar ook aan de ander geven. Het volk komt bedrogen uit met de koning en God vergist zich in zijn eerste keuze. read more

Beledigen

Of ik het acceptabel vind, dat in de Nederlandse samenleving mensen elkaar beledigen? Het was een vraag uit een onderzoek van EenVandaag naar aanleiding van het Minder-proces. Ik kon ja of nee kiezen, geen andere mogelijkheden en ook geen mogelijkheid om het antwoord toe te lichten. Ik heb “ja” geantwoord. Dat klinkt misschien vreemd, maar in het kader van het Minder-proces is het een heel verdedigbaar antwoord. Beledigt Geert Wilders sommige landgenoten? Nee, dat doet hij niet, net zo min als hij namens de Nederlandse bevolking spreekt, zoals hij zelf steeds beweerd. Goed, er zijn aardig wat Nederlanders, die zijn woorden toejuichen, maar ik denk zelf, dat dat slechts een kleine minderheid van de miljoenen is. Maar hij beledigt niet. read more

Hé, zet je helm af!

Hoewel ik aanzienlijk minder kilometers per jaar op de motorfiets rij sinds ik in Almere woon mag ik toch graag mijn tweewieler gebruiken om door het fileverkeer van de randstad te laveren. Met enige regelmaat trek ik mijn leren pak aan en bedek zoveel mogelijk huid met robuuste kleding. Als ik op pad ga zie je hooguit nog de huid van mijn neus. Voor de rest zit mijn lichaam veilig ingepakt tegen de elementen, maar ook tegen schurend asfalt mocht het me ooit gebeuren dat ik onderuit ga.

Zo uitgedost stapte ik een keer rond middernacht een 24/7 tankstation binnen. De kassier riep onmideillijk van achter zijn panserglas: “Hé, doe je helm af!” Logisch, want hij kan niet zien wie ik ben en de bewakingscamera ook niet. En omdat collega-mensen eenzelfde uitrusting nog wel eens gebruiken om onherkenbaar te zijn bij het uitvoeren van snode plannen, wilde de kassier niet dat ik mijn helm op hield. Herkenbaar zijn op camerabeelden is immers één van de mogelijkheden om criminaliteit te verminderen en veiligheid te bevorderen. Sindsdien zet ik bij elke tankbeurt eerst mijn motorfiets uit, dan mijn helm af en stap ik daarna pas van mijn stalen ros af. Dit tot grote tevredenheid van de brandstofverkopers. read more

Ramp of redding

Ik krijg een uitnodiging voor een avond georganiseerd door het Transatlantic Christian Council in samenwerking met het Reformatorisch Dagblad. De vraag van de avond is: President Trump – Ramp of Redding?

Nu heb ik van een broeder in Christus geleerd dat dat een dwangkeuze is. Je doet in de alternatieven voorkomen alsof er maar twee mogelijkheden zijn en dat je wel tussen die twee moet kiezen. Het lijken de Amerikaanse verkiezingen wel! Een dwangkeuze. Ik heb daar zelf bij bedacht dat dwang niet bij het Koninkrijk van God past (denk ik dus) en dat als zo’n dwangkeuze wordt gepresenteerd er een flinke duivelse adder onder het gras zit. Als je met die gedachte nog eens naar de titel van de avond kijkt zie je de woorden verkleuren. Laat ik wel voorop stellen, dat ik niet naar de avond ga en dat het dus best kan zijn dat er achter deze titel iets heel anders schuil gaat dan hij op het eerste oog pretendeert. read more

Dan toch …. voor één keer: Trumpofobie

Dan toch …. Trump

Hoewel ik had gezegd er niets over te zeggen ga ik dat toch doen. De enige reden is dat er naar mijn bescheiden mening bewegingen in de reacties op de verkiezing van de heer Trump herkenbaar zijn, die best wat ontnuchterd mogen worden. Mijn eigen invalshoek is die van de dienst aan God. Ik wil niet suggereren dat ik namens de Allerhoogste kan spreken, maar ik kan wel spreken als één die gelooft in de Allerhoogste.

Het eerste dat mij dan opvalt zijn de geluiden uit het kamp van hen, die met mij geloven in de Allerhoogste. Het sterkste geluid is van hen, die een man tot koning over zich kiezen, die in woord en daad geen enkel respect toont voor de Allerhoogste. Zijn woorden en daden zijn gevuld met narcistische egocentriciteit en waar hij spreekt in wij-termen doet hij dat om “ik” aan de macht te krijgen. De mensen, die zeggen in God te geloven, kiezen een koning. Velen kiezen deze koning omdat, zo zeggen zij, deze koning hun godsdienstige waarden en normen (pro-life, anti-homo, anti-islam) het beste zal dienen. Dat deze koning ook zegt er alles aan te zullen doen de vervuiling van de aarde en daarmee de toekomst van al die kinderen, die hij zegt te gaan redden, te stimuleren ten bate van economische winst maakt hen blijkbaar niet uit. Mijns inziens offeren zij hun kinderen, gered van abortus, opnieuw aan de Moloch. Uiteraard mag men zeggen, dat de toekomst in handen van de Allerhoogste ligt en dat ben ik van harte met hen eens. Maar dat betekent niet, dat je om het gewin van vandaag het de Allerhoogste wel bijzonder moeilijk moet maken om die toekomst ook werkelijk in handen te houden. Maar goed, misschien brengt deze koning doomsday wel dichterbij.
Het tweede dat mij opvalt is de verdeeldheid onder christenen op dit punt. Ik zou verwachten dat christenen alleen zouden leven uit het geloof dat aan God alle macht is. Een menselijke afgeleide van die macht kan natuurlijk bestaan, maar het is en blijft een menselijke afgeleide. Geen enkele koning is “the real thing”. Lees de bijbel maar. Zelfs door God aangewezen koningen zijn het niet. Ook zij stellen de Allerhoogste teleur in hun machtsstreven. Geen enkele koning is a priori bejubelbaar als “Gods gift”, hoeveel profetieën je er ook over uitspreekt. Christenen, die dat wel doen, doen er goed aan om de bijbel te lezen op die plekken waar een profeet, priester of koning wordt gezalfd. De toon op die plekken is beduidend anders dan die van christenen, die nu tegen de nieuwe koning zeggen, dat God hem voor deze dag gemaakt heeft. Christenen doen er goed aan om in de politieke arena de Naam van de Allerhoogste niet aan mensen of programma’s te verbinden, want het is altijd onteren van de Naam van de Allerhoogste.
In de derde plaats wordt gesuggereerd dat als iemand zijn mond houdt in deze hij er zich veel “te gemakkelijk” van af maakt. Dat verwijt kreeg ik te verwerken. Mijn tegenwoord is dat de mallotige publieke bewegingen van na de verkiezingen (protesten, beurskoersen, verwachtingen en voorspellingen) mijns inziens veelal getuigen van het willen laten horen van de eigen stem en niet van werkelijk constructieve bijdragen aan de maatschappij van vandaag. Ik snap die bewegingen wel want het zijn stuk voor stuk manieren om veiligheid te zoeken in een wereld, die je opeens niet meer kunt overzien. Vaak denk ik zelfs dat deze geluiden een nauwelijks verholen verlangen naar macht zijn. Maar van een christen verwacht ik toch eerder dat hij zijn vertrouwen op God stelt, doet wat God van hem vraagt, welke machthebber er ook aan het roer staat. En dus zal iedere christen vandaag de naaste liefhebben, die God hem vandaag geeft, en belijden dat koningen mogen brullen wat ze willen, maar dat zij geen macht zouden hebben als God het niet op zijn minst had toegelaten.
Ten vierde is wat we nu zien gebeuren niet meer dan het falen van de democratie. Over de gehele wereld komen totalitaire leiders op. Dat is niet meer dan logisch. De democratie werkt alleen maar zolang het economisch voor de wind gaat en die economische groei moet binnenkort wel ophouden, want de aardbol is uitgeput. Mensen zien dat, voelen dat en denken, dat een totalitaire heerser hun buiken en huizen weer kan en zal vullen. Niets is minder waar, want een totalitaire heerser denkt alleen aan zichzelf zoals al zijn kiezers ook doen en staat daarmee diametraal tegenover God. Maar mensen zijn mensen en ze bouwen een nieuwe toren van Babel. We helpen heel democratisch de democratie om zeep. Wat wil je dan dat ik roep? Moet ik gaan herbouwen wat toch al een leugen was? Moet ik vertrouwen oproepen in andere mensen dan deze koning terwijl ik weet dat ook andere mensen niet zullen helpen? Het zou niets anders dan selectieve verontwaardiging zijn. read more