De bergrede (1)

Dit bericht is 1933 keer gelezen!

Een plekje tussen hemel en aarde. Toen Jezus de mensenmassa zag klom Hij uit hun bestaansdal wat naar boven DE berg op. Ergens tussen hemel en aarde gaat Hij zitten om de mensen te onderwijzen. Die plek wekt verwachting. Er staat niet voor niets DE berg. Alsof ieder van ons weet welke berg er wordt bedoeld. Nu, ik weet niet welke berg er letterlijk wordt bedoeld, maar symbolisch wordt de berg bedoeld waar God en mens elkaar ontmoeten. En de omstanders van Jezus weten dat. Zij kennen die berg, de ontmoeting met God, uit Exodus 19. De verwachting is wellicht gespannen.

Maar er is geen rook en vuur, geen dreunende beving en geen doodvallende mensen en dieren op DE berg waar Jezus is. Wil dat zeggen dat God afwezig is en Jezus niet meer dan een mens, die even de stilte in vlucht uit het dal van menselijke beslommeringen? Toegegeven, het is al een voorrecht als je je eigen dagelijkse bestaan even kan ontvluchten om rust te vinden bij iemand, die liefdevolle woorden spreekt. Zeer te waarderen en mooi om er even tijd voor te nemen. Maar daarna wacht de gewone dag weer en zullen de woorden en de stilte verwaaien in de geluiden van de straat, het huishouden en het kantoor. Dus zou het best fijn zijn als God niet afwezig was. Maar nogmaals, er is geen rook en vuur en geen aardbeving. Geen manifestatie van een machtig God.

Wel woorden. Maar hun inhoud lijkt ook niet echt goddelijk, hoewel ze de hoorders in de stilte wel diep raken. Het gaat immers over hen:

Hij zei:
‘Het echte geluk is voor mensen die weten dat ze God nodig hebben. Want voor hen is Gods nieuwe wereld.
Het echte geluk is voor mensen die verdriet hebben. Want God zal hen troosten.
Het echte geluk is voor mensen die vriendelijk zijn. Want aan hen zal God de aarde geven.
Het echte geluk is voor mensen die doen wat God wil, en die dat het allerbelangrijkste vinden. Want God zal hun moeite belonen.
Het echte geluk is voor mensen die goed zijn voor anderen. Want God zal goed zijn voor hen.
Het echte geluk is voor mensen die eerlijk zijn. Want zij zullen God zien.
Het echte geluk is voor mensen die vrede sluiten. Want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Het echte geluk is voor mensen die lijden omdat ze doen wat God wil. Want voor hen is Gods nieuwe wereld.
Het echte geluk is voor jullie. Jullie zullen het moeilijk hebben omdat je bij mij hoort. Misschien schelden de mensen je uit, of willen ze je gevangennemen. Misschien vertellen ze allerlei leugens over je. Als dat gebeurt, moet je blij zijn en vrolijk. Want jullie krijgen een grote beloning in de hemel. De profeten van vroeger werden net zo slecht behandeld als jullie nu.’ (Vertaling Bijbel in Gewone Taal)

De woorden gaan over mensen, die we wellicht loosers vinden. Ze worden geen winnaars maar worden wel als mens erkend. Er is toch iets van God op de berg. De Schepper van alle mensen gumt niemand uit. Zijn maatstaf is blijkbaar een geheel andere dan die welk in het dal wordt gebruikt. Hier in de stilte weet je je gekend. Zeker. Maar als je ook maar even denkt aan het leven in het dal dan raak je je erkenning al bijna weer kwijt. Zo kwetsbaar is het. Daar beneden in het dal kom je niet mee als je door verdriet bent verlamd, als je niets tegen onrecht kunt beginnen of als je je iedere keer opnieuw inzet voor vrede. Wel mooi dat die woorden hier klinken en dat ze niet verwaaien in de wind.

Maar wat kunnen we daar beneden doen om niet opnieuw te worden uitgegumd en onder de voet gelopen?

(wordt vervolgd)