vergeven

De post-individualistische gemeenschap (59)

Zonder zonde geen naaste (Lees eerst blog 57 en 58)

Blijft die vrouw over midden in de kring. Jezus kijkt haar aan en vraagt: “Vrouw, waar zijn die aanklagers van u? Heeft niemand u veroordeeld?”. Nee dus. Niemand. Ze zijn vertrokken. De naastenliefde van Jezus voor de aanklagers heeft in ieder geval een lynchpartij voorkomen. Maar daarmee is er nog geen gemeenschap ontstaan. Jezus kan het proberen bij deze vrouw. De naastenliefde voor de schriftgeleerden en Farizeeën hebben we gezien, maar die had vooralsnog geen resultaat. De vrouw dan maar. Jezus legt contact. “Vrouw, waar zijn die aanklagers van u? Heeft niemand u veroordeeld?” read more

De post-individualistische gemeenschap (58)

Zonder zonde geen naaste (Lees eerst blog 57)

Het woord van Jezus heeft effect: “Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste de steen op haar werpen.” Het effect is dat de vragenstellers nog even blijven staan en dan één voor één weggaan, te beginnen bij de oudsten tot de laatsten. Wat gebeurt hier? De oudsten, de mensen met de meeste ervaring en de meeste studiepunten, realiseren zich opeens dat een oordeel over een medemens heel erg gevaarlijk is voor jezelf volgens de bijbel. Zeker als het gaat om seksuele zonden. Jezus leert niet voor niets dat “… al wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, in zijn hart al overspel met haar gepleegd heeft.” Ga er maar aan staan! Kijk in je eigen hart en geef eerlijk antwoord op de vraag of je niet bij tijd en wijle een mens aankijkt en denkt aan seks met hem of haar. En die regel had Jezus waarschijnlijk niet eens zelf verzonnen maar kwam uit de koker van de Farizeeën. En het zijn dan ook de oudste Farizeeën die het eerst vertrekken. Zij realiseren zich hun eigen zonden en weten meteen dat het onhaalbaar is om deze vrouw in het midden te veroordelen ook al was ze op heterdaad betrapt. Maar laten we eerlijk zijn, ik zei in het vorige blog al dat ik het vreemd vond dat er geen “partner in crime” bij was. Waarom neem je alleen deze vrouw mee? Is één van jullie soms haar bedgenoot geweest? Of een vriendje van je? Of een vooraanstaand iemand? Jezus leidt in ieder geval de aandacht af van deze vrouw naar de gesteldheid van de vragenstellers en die vragenstellers zijn opeens verdacht als mogelijke partners in crime. read more

De post-individualistische gemeenschap (57)

zonder zonde geen naaste

Aangezien ik de uitdaging aangegaan ben om in elk facet van de woorden en daden van Jezus de naastenliefde als bron van leven te laten zien mag ik een tijdje genieten van wat ik het liefste doe en dat is iets van God laten zien door de bijbel te verhalen. Dat is zo leuk! Neem nu die ochtend dat Jezus onderwees in de tempel van Jeruzalem. (Joh. 8:1-11) Let op, hij onderwees, dus deelde wat hij wist. Dat is een eenzijdige communicatie. Maar op een gegeven moment komt er een groep mensen niet alleen bij staan, maar verstoren ook de leersessie. Laten we de groep nader bekijken. read more

Jij bent de crisis

Ook al ben ik geen CGK-voorganger meer en ben ik op een aantal punten het spreek- en stemrecht in die kring kwijt geraakt, toch bevind ik mij bij tijd en wijle uit hoofde van mijn functie in CGK-kringen. Daar heerst op dit moment een crisissfeer. Pijnlijk om te zien en te ervaren. Maar aan de andere kant zei Churchill ooit: “Never waste a good crisis”. En daarom schrijf ik een blogje over wat mij laatst opviel.

Mijn blogje heet “Jij bent de crisis”. Ik heb geen idee of iemand van de deelnemers aan de crisis die uitspraak over de ander voor zijn (“haar” spreekt nog niet mee) rekening zou willen nemen. Dat maakt voor het blogje ook niet uit. Wat mij opviel is de hoeveelheid zinnen die vertaald allemaal zeiden “Ik ben het niet”. En ik kan als bijbelverhaler niet voorkomen dat ik dan de woorden van Markus 14:19 hoor echoën: “Ik ben het toch niet?” De sfeer in de CGK-kring is er op dit moment één van een kring waar iedere deelnemer zich onheus bejegend voelt. De één door wat de ander heeft gedaan en doet, de ander door het onbegrip van de één en de derden die niet snappen waarom de één en de ander de zaak zo op de spits drijven. Men voelt zich allemaal onheus bejegend. Daar heb ik geen oordeel over, want ik zou niet weten waarom je je onheus bejegend zou moeten voelen. En dat hoop ik hieronder duidelijk te maken. read more

What about him?

De bijbel is bizar realistisch en meteen uiterst irreëel. De man die de missie verraadt, de goede aan de schandpaal (het kruis) nagelt en geen woorden vindt om zijn daden te verklaren, laat staan er excuus voor te vragen wordt leider van de missie, vervangt de goede en vindt meteen woorden om naar een ander te wijzen. Hoe realistisch wil je het hebben! Bijbelgetrouwe lezers zullen meteen weten waar ik het over heb en over wie ik het heb. Petrus in Johannes 21. Daar lezen we hoe Jezus omgaat met een verrader die geen berouw toont, zegt dat hij het toch echt goed bedoelt en vervolgens de aandacht naar een ander verlegt. Tot onze ontzetting maakt Jezus deze man tot herder van weerloze lammetjes. Absurd! Irreëel! Alle reden om vooral niet te doen wat Jezus doet! Volstrekt buiten elke werkelijkheidszin! read more

Caroliene!!

Onder het kopje “𝐆𝐞𝐥𝐨𝐨𝐟𝐰𝐚𝐚𝐫𝐝𝐢𝐠𝐞 𝐤𝐞𝐮𝐳𝐞𝐬 𝐢𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐜𝐫𝐢𝐬𝐢𝐬” ging de heer Segers in op allerlei reacties die waren gekomen op zijn eerdere stuk waarin hij de keuze van de CU uitlegde om niet meer in een kabinet te willen zitten met de heer Rutte als premier. Zoals altijd volgde er een integer stuk, waar ik alleen de al dan niet bijbelvastheid van de VVD-ers niet zo erg in kon waarderen. Onze Nederlandse taal zit nu eenmaal vol van bijbeluitdrukkingen en bijbelse metaforen. Daarom gebruiken VVD-ers die ook en dat heeft niets te maken met hun persoonlijke keuze voor of tegen Jezus. Ook hier een verwarring van twee entiteiten, namelijk Nederlander zijn en christen zijn. Een zelfde soort verwarring als die in de vereenzelviging van de persoon Mark en de functie premier. Maar ter zake: De heer Segers liet een reactie optekenen. Ik las de reactie hier: https://www.facebook.com/gertjansegersCU/posts/1181458685624502 read more

Maar niet met die man

Er zit me op deze vroege paasmorgen iets dwars. Het kostte me ook wat nachtrust en daarom zit ik al voor zonsopgang te typen. CU-leider Gert-Jan Segers heeft gisteren bekend gemaakt dat hij en de ChristenUnie niet meer deel zullen nemen aan een kabinet met Mark Rutte als premier. Regeren met de VVD is zeer wel mogelijk, maar niet met de heer Rutte als kandidaat-premier. De reden is dat de CU niet gelooft dat Mark Rutte de zo nodige wijziging in beleid kan brengen in de vaderlandse politiek, omdat hij al helemaal gekipt en gebroed is in de doctrine die ons al zo vele grote missers heeft gebracht. Deze opstelling raakt mij als christen op de Paasmorgen. read more

ChristenUnie in de regering

De ChristenUnie heeft het regeerakkoord ondertekend en houdt zich daar aan. Een regeerakkoord is een kwestie van geven en nemen. Als je dat niet wilt dan moet je niet in de regering gaan zitten. Je kunt in dat geval een dictatuur overwegen (absolute meerderheid) of een getuigenisrol waarin je slechts beperkt verantwoordelijkheid draagt in het politieke spel. Maar zulks heeft de CU niet gedaan. De CU koos voor meedoen om de knikkers. En zo horen we op dit moment dat het inleveren van bepaalde knikkers ook winst oplevert in andere knikkers en dat is geheel voorstelbaar want zo is het spel, dat democratie heet.

De achterban is echter beperkt “amused” als het gaat om de knikkers, die verloren en die welke gewonnen worden. De CU “verliest” de dividendbelasting, de minister van BuZa en het kinderpardon, maar “wint” op zorg, eindeleven onderwijs en belastingstelsel. Die dingen heb ik uit wat de fractevoorzitter schrijft en niet uit mijn eigen politieke kennis. Je ziet dat ik winst en verlies tussen haakjes zet, want winst en verlies zijn democratisch-politieke termen en geen christelijke principes of na te streven doelen. Volgelingen van Jezus Christus geven hun leven uit liefde voor de ander. Is dat een “appels met peren vergelijk”? Nee, dat denk ik niet, let maar op.

Als het gaat om jouw instemming met wat de CU wel of niet doet realiseer je dan dat het broeders en zusters in Christus zijn, die hun kleren vuil maken als de spreekwoordelijke Jozua uit Zacharia 3. Mogen ze dat van jou of klaag jij ze aan? Als je ze aanklaagt kun je me dan ook zeggen waarom? Is jouw belang geschaad? Ga dan te rade bij Hem, die zijn leven gaf. Krijg jij geen gelijk? Luister dan naar Hem, die de Waarheid is en niet strijdt voor zijn eigen gelijk, omdat Zijn gelijk een kruisoffer is. Vind je dat ze hun kleren niet vuil mogen maken? Stem dan voortaan niet meer en sluit je af van de democratie, want elke democratie levert ideologisch vuile handen op. In een democratie heeft immers het volk het voor het zeggen en als je daar als christen aan meedoet werk je eraan mee, dat God niet meer de Hoogste authoriteit is in het land.

Is dit een vrijbrief voor een politieke partij om maar te doen in de Naam van de Allerhoogste wat electoraal het meest voordelig is? Nee, natuurlijk niet, althans niet voor een partij, die aan broers en zussen in Christus vraagt om in de frontlinie te gaan staan. Wat streef ik dan wel na? Dat allen die door Gods Geest het geloof hebben ontvangen van harte één zijn met de frontlinie-mensen en er op vertrouwen dat Gods Geest ook door hen werkt. Krijgen ook zij vuile kleren dan is dat geen reden voor een satanische aanklacht maar voor een samenkomst in liefde van God.

Ik ben dan ook helemaal niet overtuigd als de frontlinie-broers en zussen spreken over “geven en nemen”, “winst en verlies”. Ik ben ook in de verste verte niet overtuigd van “christelijk democratische politiek”, want volgens mij is dat nog steeds een contradictie. Christelijk en democratisch zijn twee principes op verschillende gebieden, bijna appels en peren. Maar daar heb ik al eens de degens over gekruist met enkele CU-ers en CDA-ers. De CU hoeft voor mij niets “binnen te halen”, maar mag als medechristen alles weggegeven als getuigenis van Hem, die zijn leven gaf en Zijn Vader, die die Weg onderstreepte in de opstanding. In de Geest vertrouw ik mijn broers en zussen in de Tweede kamer en de regering, omdat ik weet, dat we opnieuw voor het kruis samenkomen om samen te bidden en uit te zien naar een nieuwe hemel en nieuwe aarde.

Vergeven (13) – Voorlopig slot

In onze wereld vindt het wonder van vergeving plaats. Als je de serie hebt gevolgd weet je dat het geen goedkope oplossing van het kwaad in de wereld is. Niet dat er “heel veel bij komt kijken” voordat je vergeven kunt of vergeving kunt aanvaarden, maar vergeven zelf is levenskunst, die vanuit de bijbel een heel eigen benadering kent. In de bijbel is vergeving niet alleen een zaak van leven in en door de Geest van Christus, maar Christus liet ons de weg van vergeving zien en ging die weg van vergeving. De impact op de wereld van de dader en het slachtoffer mag door de serie heen duidelijk zijn geworden.

In ieder geval is duidelijk dat vergeven niet hetzelfde is als “zand erover, we praten er niet meer over”. In vergeving moet je geloven, je er aan toevertrouwen, zowel als dader als als slachtoffer. Vergeving is een levensstijl, die niets uitgumt (vergeet), maar die wel alle hoop op een nieuwe dag in zich bergt en wat was tot nut en opbouw maakt voor wat zijn zal. Het is zoals Jezus ons liet zien: Hij gaf zijn leven in de dood en het bleek de doorgang naar een nieuwe, onverwachte dag te zijn in de opstanding. Maar ook na de opstanding spreekt Hij van de noodzaak te vergeven en vergeving te ontvangen.

Vergeven leer je door trainen in het leven door de Geest van Christus. Je leert dan ook wat toerekenen is en hoe barmhartigheid zich de ene keer vertaalt in de schuld bij de dader laten en de andere keer in het opheffen van de schuld. Leren vergeven is voor een slachtoffer ook de weg van zelf verlost worden uit de gevangenis van beschadiging, verlamming, woede en zinnen op wraak. Maar ook hier speelt geloof een onuitwisbaar belangrijke rol. Het is zaak te geloven in vergeving en niet in wraak.

Tot slot mag duidelijk zijn, dat vergeven en ons Nederlandse justitiële apparaat elkaar niet bijten. In de samenleving is het nodig dat regels het samenleven dwingend mogelijk maken. Het is nodig dat een dader wordt bestraft wanneer het leven van een ander mens wordt benadeeld. Zo zit de maatschappij in elkaar. Maar daar houdt justitie op. Na de daad en de straf zijn er nog steeds een dader en een slachtoffer, die een nieuwe dag krijgen. Wil je die dag in vrijheid instappen met alles wat je van gisteren meeneemt dan kan dat alleen door het geloof in vergeving. Geloof je niet in vergeving dan blijf je gevangene van de ellende en dat geldt voor de dader en voor het slachtoffer.

Voorlopig slot. Als er reacties zijn die een nieuw blog nodig maken dan ga ik weer verder met schrijven over vergeving.

Vergeven (12) – Tijd en eeuwigheid

Ik weet dat sommige lezers al een tijdje op dit blogje wachten en dat maakt het schrijven ervan best lastig. Een aantal keren kreeg ik de vraag of Jezus ons niet leert dat als wij zonden niet vergeven die zonden ook nooit vergeven worden. Anders gezegd: Heeft ons wel of niet vergeven eeuwigheidswaarde? Zeker voor mensen, die uitgaan van een eeuwig oordeel en de daarbij onherroepelijke bestemming van een mens (hemel of hel) is deze vraag van enorm belang. De vraag komt voort uit een woord van Jezus (Johannes 20 : 23 HSV): “Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, worden ze hem gehouden.” Eerst maar even wat studie-opmerkingen.

De belangrijkste opmerking is hier het moment waarop Jezus deze woorden spreekt. In de voorafgaande verzen zet Hij de hoorders in het domein van de Geest van God. We lezen in vers 21 en 22 (HSV): “Jezus dan zei opnieuw tegen hen: Vrede zij u! Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest.” Met deze woorden legt Jezus een direct en onlosmakelijk verband tussen de hoorders en God. Dat verband is onverbrekelijk, omdat de hoorders voortaan zullen spreken in en door de Geest van God. Anders gezegd: Wat God in een bepaalde situatie zou zeggen komt, omdat de Geest van God in deze mensen woont, uit de mond van deze mensen. Er is dus geen breuklijn tussen wat God zegt en wat deze mensen zeggen in de situatie waarin vergeven wordt of juist niet. Dit feit wordt nog eens onderstreept door het feit, dat Jezus begint met te zeggen, dat Hij deze mensen zendt, zoals God Hem gezonden had. Er is dus absoluut sprake van Gods autoriteit in wat deze mensen zeggen.

Een tweede opmerking maak ik over de relatie tussen wat deze mensen zeggen en wat zal “worden” gedaan. Ik heb de HSV-vertaling iets consequenter gemaakt door “blijven toegerekend” te vertalen met “worden gehouden”. De betekenis is hetzelfde, maar wordt door mijn vertaling wat gemakkelijker te begrijpen. Zonden blijven standaard op de dader liggen. Het zijn zijn zonden en er is normaal gesproken geen manier om daar los van te komen. Dat is ook zijn eigen schuld en aan niemand anders te verwijten. Dat is de lading van “worden gehouden”. God verandert de situatie niet. Pas als iemand in en door de Geest van God zonden vergeeft dan worden ze vergeven. Dat is natuurlijk logisch, omdat God zichzelf niet kan tegenspreken. Kon dat wel, dan zou Hij zeer onbetrouwbaar zijn.

De derde opmerking voel je wellicht al aankomen: Vergeven en niet-vergeven zijn linke soep. Laat ik het recht voor zijn raap vragen: Wiens leven wil jij op jouw geweten hebben? Begrijp me goed, ik ga niet zeggen, dat het dus maar goed is om altijd te vergeven. Jezus lijkt af en toe die kant op te gaan, maar je zou de slachtoffers wellicht geen recht doen en dan heb je hun leven op je geweten. Maar ook deze opmerking maakt duidelijk, dat vergeving linke soep is. En toch zet Jezus zijn hoorders op dit kruispunt. Ik denk dat Jezus dat doet om de kans op en de ernst van vergeving zonneklaar te maken. Het moet duidelijk zijn, dat het “ertoe doet in onze wereld”.

De vierde opmerking zet ons leven onder een soms ongemakkelijke, maar altijd gezonde spanning. Tussen het spreken van de mens en het “worden vergeven of gehouden” van de kant van God zit ruimte. Aan de ene kant zijn beiden naadloos aan elkaar verbonden, maar aan de andere kant ook weer niet. Indien iemand hoort dat er geen vergeving is kan hij het juist gaan zoeken en vinden. Uiteraard zeggen we ook hier, dat het de Geest van God is, die in deze dader werkt. Het kan zijn dat juist het niet-vergeven verlossing gaat brengen omdat de dader zich door het niet-vergeven bewust wordt van de ernst van de zaak. Deze ruimte lees ik in het verschil tussen vergeven en worden vergeven, toerekenen en worden toegerekend. Deze ruimte is als een deur in een blinde muur zonder deur.

Een laatste opmerking zit in het werk van de Geest. Het is niet nodig om als mens eerst helemaal uit te plussen en te minnen wat jij denkt dat de Geest van God zou doen. Doe je dat wel dan zet je je eigen verstand boven het werken van de Geest of laat je je gevoel de baas zijn over de wegen van de Geest. Deze opmerking is voor ieder die leeft in de Geest van Christus gesneden koek. Je luistert biddend naar alle woorden en signalen en Gods Geest wijst je de weg die je gaan mag, gaan zult, gaat. En vanuit die hoek gezien is Jezus’ opmerking naadloos de waarheid. En alleen zo zullen mensen God ontmoeten in de dienst van vergeven of toerekenen.

(wordt vervolgd)