ChristenUnie in de regering

Dit bericht is 2195 keer gelezen!

De ChristenUnie heeft het regeerakkoord ondertekend en houdt zich daar aan. Een regeerakkoord is een kwestie van geven en nemen. Als je dat niet wilt dan moet je niet in de regering gaan zitten. Je kunt in dat geval een dictatuur overwegen (absolute meerderheid) of een getuigenisrol waarin je slechts beperkt verantwoordelijkheid draagt in het politieke spel. Maar zulks heeft de CU niet gedaan. De CU koos voor meedoen om de knikkers. En zo horen we op dit moment dat het inleveren van bepaalde knikkers ook winst oplevert in andere knikkers en dat is geheel voorstelbaar want zo is het spel, dat democratie heet.

De achterban is echter beperkt “amused” als het gaat om de knikkers, die verloren en die welke gewonnen worden. De CU “verliest” de dividendbelasting, de minister van BuZa en het kinderpardon, maar “wint” op zorg, eindeleven onderwijs en belastingstelsel. Die dingen heb ik uit wat de fractevoorzitter schrijft en niet uit mijn eigen politieke kennis.  Je ziet dat ik winst en verlies tussen haakjes zet, want winst en verlies zijn democratisch-politieke termen en geen christelijke principes of na te streven doelen. Volgelingen van Jezus Christus geven hun leven uit liefde voor de ander. Is dat een “appels met peren vergelijk”? Nee, dat denk ik niet, let maar op.

Als het gaat om jouw instemming met wat de CU wel of niet doet realiseer je dan dat het broeders en zusters in Christus zijn, die hun kleren vuil maken als de spreekwoordelijke Jozua uit Zacharia 3. Mogen ze dat van jou of klaag jij ze aan? Als je ze aanklaagt kun je me dan ook zeggen waarom? Is jouw belang geschaad? Ga dan te rade bij Hem, die zijn leven gaf. Krijg jij geen gelijk? Luister dan naar Hem, die de Waarheid is en niet strijdt voor zijn eigen gelijk, omdat Zijn gelijk een kruisoffer is. Vind je dat ze hun kleren niet vuil mogen maken? Stem dan voortaan niet meer en sluit je af van de democratie, want elke democratie levert ideologisch vuile handen op. In een democratie heeft immers het volk het voor het zeggen en als je daar als christen aan meedoet werk je eraan mee, dat God niet meer de Hoogste authoriteit is in het land.

Is dit een vrijbrief voor een politieke partij om maar te doen in de Naam van de Allerhoogste wat electoraal het meest voordelig is? Nee, natuurlijk niet, althans niet voor een partij, die aan broers en zussen in Christus vraagt om in de frontlinie te gaan staan. Wat streef ik dan wel na? Dat allen die door Gods Geest het geloof hebben ontvangen van harte één zijn met de frontlinie-mensen en er op vertrouwen dat Gods Geest ook door hen werkt. Krijgen ook zij vuile kleren dan is dat geen reden voor een satanische aanklacht maar voor een samenkomst in liefde van God.

Ik ben dan ook helemaal niet overtuigd als de frontlinie-broers en zussen spreken over “geven en nemen”, “winst en verlies”. Ik ben ook in de verste verte niet overtuigd van “christelijk democratische politiek”, want volgens mij is dat nog steeds een contradictie. Christelijk en democratisch zijn twee principes op verschillende gebieden, bijna appels en peren. Maar daar heb ik al eens de degens over gekruist met enkele CU-ers en CDA-ers. De CU hoeft voor mij niets “binnen te halen”, maar mag als medechristen alles weggegeven als getuigenis van Hem, die zijn leven gaf en Zijn Vader, die die Weg onderstreepte in de opstanding. In de Geest vertrouw ik mijn broers en zussen in de Tweede kamer en de regering, omdat ik weet, dat we opnieuw voor het kruis samenkomen om samen te bidden en uit te zien naar een nieuwe hemel en nieuwe aarde.