Currently browsing category

Samenleving

GvS XIII – De ongemakkelijke waarheid

Het gaat niet om jou! Ik val maar met de deur in huis, zodat je meteen weet waar het op staat. Het gaat niet om jou. Het gaat niet om de vraag of jij langer op aarde leeft, ook niet of jij voldoende geluksgevoel hebt of voldoende kunt consumeren. Het gaat niet om jouw waarheid of gelijk, jouw heldere inzicht of jouw populariteit. Wat de media, de reclameboodschappen en de hypes je ook willen laten geloven, het gaat niet om jou! Ik geloof zelfs dat het niet gaat om jouw veiligheid en welbevinden.

Nu zou je misschien verwachten dat ik ga uithalen in de richting van de commercie, die alleen eigen zakken wil vullen of de aandeelhouders, die alleen uit zijn op hun eigen gewin, of de social media, die alleen maar de vermenigvuldiging van likes belangrijk lijken te vinden, en alleen met het oog op eigen gewin op jou parasiteren. Maar dat ga ik niet doen. Ik heb daar namelijk geen verstand van en als jij je aan de commercie of zakkenvullerij ergert zal dat waarschijnlijk komen omdat je het gevoel hebt, dat anderen er met jouw centen (of likes) vandoor gaan en dat gevoel wil ik al helemaal niet dienen. read more

GvS XII – De bijbel is toch niet veranderd?

Nee, de bijbel is niet veranderd en dat zal ook niet meer gebeuren. De wedervraag wordt dan: Waarom moeten dan in onze  tijd de dingen anders gaan dan in het verleden? De bijbel zegt toch nog steeds hetzelfde? Waarom moeten er dan opeens andere posities zijn ten opzichte van homoseksualiteit, vrouw en ambt, positie van kinderen in de kerk, avondmaal, predikantschap, kerk en kerkgenootschap, belijdenissen en ga zo nog maar even door? De bijbel zegt toch al eeuwen hetzelfde?

Ieder van ons zal dit type gesprek kennen. Het vindt niet alleen in kerkelijke en religieuze setting plaats, maar op alle terreinen van het leven. De wereld is voor heel veel mensen verwarrend geworden en heel veel mensen zijn gestopt met zoeken en denken. Maar het wordt echt urgent als iemand zijn uiterste zekerheid ziet vergaan. Voor veel mensen is de bijbel dat nog steeds, ook voor mij. Het onfeilbare Woord van God! Dat kun je toch niet anders gaan uitleggen om je eigen zin te krijgen?! En het aparte is, dat iedere bijbelgetrouwe gelovige datzelfde denkt en voelt. Of je in de bijbel ruimte leest voor de kerkelijke emancipatie van man en vrouw of je leest die ruimte niet, de vragen blijven hetzelfde. Hoe komt het toch, dat wij er echt van overtuigd zijn, dat wat wij geloven ook werkelijk in de bijbel staat. Sterker nog: Hoe komt het dat wij het niet anders kunnen lezen dan wij lezen? read more

GvS XI – God wil jou zegenen!

Meer en meer hoor ik om mij heen het welvaartsevangelie. Geloof in God betekent overvloed, gezondheid, voorspoed en vrede. Geloof in Jezus betekent genezing. En wie daar een aanstoot aan neemt deugt niet. Schrijven over dit onderwerp maakt mij verdacht als ik niet in de voetsporen van het welvaartsevangelie treed. Dan ben ik immers iemand die te weinig vertrouwen in God heeft, de kracht van Gods Geest ontken en als ongelovige mensen af houdt van de volle rijkdom, die God hen wil geven.

Nu is het laatste dat ik wil mensen afhouden van de rijkdom, die God hen wil geven. Ik ken die rijkdom, dus die gun ik iedereen. Die rijkdom heeft zich bewezen in de levens van mensen waarin alles naar aardse wensen verloopt. Zij werden meer en meer in staat gesteld om er voor anderen te zijn en God hield hun hart vol liefde voor Hem en de medemens, zodat zij niet voor de bijl gingen door hun eigen vlekkeloze aardse bestaan. Maar de rijkdom van God heeft zich ook bewezen in het leven van chronisch zieken, blijvend werklozen en ongeneselijk arme mensen. Deze mensen bleken een onuitwisbare invloed te hebben op de medemenselijkheid in de samenleving. Zij hielden door de liefde en de kracht van God de harten van hun medemensen open en vervielen niet in zelfbeklag, een zaai-syndroom (zie mijn blogje daarover) of ongebreideld zorgleunen. read more

GvS X – Kerk en staat

Gescheiden! Kerk en staat dan. Ik citeer:

“Een algemeen aanvaard beginsel van het Nederlands recht is dat kerk en staat over en weer geen inhoudelijke en institutionele zeggenschap over elkaar hebben. Het beginsel staat niet in de Grondwet of enige andere wet. Het vloeit voort uit de vrijheid van godsdienst en het gelijkheidsbeginsel, die wel in de Grondwet zijn vastgelegd. In 1983 werd bij wet een einde gemaakt aan financiële banden tussen overheid en kerkgenootschappen.”

Het beginsel is geïmporteerd uit het buitenland, in dit geval uit het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. De goede man wilde om politieke redenen wat meer grip op de kerk krijgen en regelde de verhoudingen tussen de kerk en de Franse staat na de revolutie. Zijn inzet in dezen werd over Europa uitgerold en dus ook over de lage landen bij de zee. In de Bataafse Republiek werd de scheiding van kerk en staat een feit, opgelegd door de Franse overheerser. Toch is die scheiding op het oog nooit voor honderd procent een feit geworden. Ik zeg bewust “op het oog”. Het lijkt wel alsof de Nederlandse staat en het (vooral protestants-christelijke) geloof wel juridisch, maar niet van tafel en bed gescheiden zijn geraakt. Het lijkt zo, wanneer scholen met een religieuze grondslag door de overheid worden betaald. Het lijkt zo wanneer de koning tot heden zijn geloof verbindt aan de door de regering opgestelde troonrede, waar voor zover ik weet geen woord van de koning in zit. Het lijkt zo wanneer de overheid zich bezig houdt met het al dan niet verbieden van religieuze uitingen in de openbare ruimte. read more

GvS IX – Het hekje.

Als kind hoorde ik ooit een dominee in de kerk spreken over “de gelijkenis van de verloren zoon”. Zo wordt doorgaans het verhaal genoemd, dat staat opgetekend in Lukas 15:11-32. Ik weet niet meer wat de voorganger er allemaal over zei, maar één ding is mij bij gebleven. De dominee tekende de vader als een grijze man, die de hele dag bij het tuinhekje stond te turen in de richting waarin zijn zoon verdween. Een levendig en toch stilstaand beeld. Het beeld heeft steeds weer nieuwe vragen bij mij opgeroepen. Eerst eenvoudige vragen. Waar zou het tuinhekje van gemaakt zijn? Zou het een hekje in een hoge heg zijn of in een hekwerk dat net zo laag en doorzichtig is als het hekje zelf? Waarom zit het hekje dicht? En meer van die vragen. Je kunt je als kind maar druk maken. Later kwamen er wat andere vragen. Kwam die zoon door al dat uitkijken nu sneller terug? Keek de vader zijn zoon als het ware terug? Bracht iemand hem een kopje koffie daar bij het hek? Moesten ze hem steeds roepen voor de maaltijd? De vragen zullen zeker met mijn toenemende leeftijd te make hebben gehad. Zoals in ieder geval ook de vraag of die vader niet beter kon omgaan met de andere zoon, de werknemers en de boerderij? Zouden die zich niet schromelijk in de steek gelaten voelen door die vader? Waar was de moeder van die jongen eigenlijk? Bleef zij ook bij het hekje staan? Ondertussen realiseerde ik me bij weerkeer dat het verhaal voor mij nooit verder kwam dan daar bij het hek. Slechts een enkele keer (als ik er zelf over preekte) kon ik aandacht opbrengen voor de ene zoon in zijn zelfgekozen misère of voor de andere zoon in zijn in mijn ogen terechte chagrijn. Verder leefde in mijn gedachten alleen die vader en met name de drukplek op zijn bovenbenen waar zijn lichaam de bovenrand van het hekje raakte. read more

GvS VIII – stenen voor brood

Veertig dagen en veertig nachten. De 40-dagen tijd. Mozes was de berg op geklommen naar God. Dat is een aardige inspanning. Hij doet het zonder water en brood. Beetje typisch dat je bij God op de berg geen water en brood krijgt. Er staat ook geen vermelding van maaltijden tussen zonsondergang en zonsopgang. Nee, gewoon veertig dagen zonder eten. Het is geheel tegen de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Wij zouden het allemaal onmenselijk vinden. Toch gebeurt het. Geen brood en water bij God op de berg. Toch laat God Mozes niet met lege handen gaan. Hij geeft hem twee stenen. read more

GvS VII – Wie maakte van Satan een duivel?

Het was best goed rondom de troon van God. Ooit. Zijn zonen zaten op (wellicht iets kleinere) tronen in de zaal en er was dagelijks overleg. Ik denk zelfs dat “best goed” een verkeerde kwalificatie is. Het kan bij God alleen maar goed zijn en niet “best goed”. Met dat laatste zou ik suggereren dat de Allerhoogste niet in staat zou zijn het goed te houden in Zijn eigen hemel en dat zou te grotesk en overmoedig voor woorden zijn. Wie ben ik dat ik zou kunnen bepalen wat wel of niet goed is? Dus: Het is goed bij God omdat God goed is. En dus was het goed rondom de troon van God toen al zijn zonen nog op tronen in de zaal zaten. (Tot zover Job 1). Al zijn zonen? Ja, want tegenwoordig mist er één. Ik kan niet anders dan menselijke woorden gebruiken en ik ben me bewust van de ontoereikendheid van die woorden. Sterker nog: Ik weet niet eens hoe ontoereikend ze eigenlijk zijn, want ik heb nauwelijks besef van de grootheid van God. En toch zeg ik, dat het gezin van God niet meer compleet is. Er is een troon leeg. De troon van Satan is vacant ((Lukas 10:18). read more

GvS VI – Wachten

“Yes! Je hebt een pakketje besteld. Je moet alleen nog héél even wachten tot je bestelling bij je is. Maar geen paniek. Wij helpen je deze ondraaglijke uren door met onze wachttherapie.”
Aldus de mededeling onderaan een bevestigingsmail. Met een link, waarop ik kon klikken voor de wachttherapie. Dat heb ik uiteraard even gedaan, maar vond de aangeboden therapie niet zo interessant, dat ik hem heb afgemaakt. Ik verliet de muziek en de doe-opdrachten om andere, leukere dingen te gaan doen. Het pakje zou vanzelf wel komen als alles werkte, zoals zou moeten. read more

GvS III – Dan ga je toch weg …!? (De hoepelopitis)

Het lijkt een beetje mode in onze tijd dat gezagsdragers tegen mensen of groepen mensen zeggen dat ze maar weg moeten gaan. De argumenten komen steeds op hetzelfde neer. Men denkt dat er (1) één bepaalde manier van denken en/of handelen is, (2) dat de ander zich daar niet aan houdt en dat dus (3) de ander of zich moet aanpassen of moet verdwijnen. Het gebeurt in de politiek, in sportclubs, in de kerk en het is al zo oud als de weg naar Rome. Ouder zelfs. Het conflict in het Midden-Oosten lijkt bijvoorbeeld steeds opnieuw gevoed te worden door strijd over de vraag wie nu eigenlijk de oorspronkelijke en bedoelde bewoners van het land Kanaän zijn. read more

GvS II – Ik geef de helft

Het is bekend, dat een mens op zijn best maar 10% ziet van alles wat er te zien is. Probeer het zelf maar eens. Neem iets om naar te kijken en concentreer je dan op de vraag hoe groot het stuk is, dat je werkelijk scherp ziet. Als ik naar het scherm voor mij kijk lukt het me net om drie naast elkaar staande letters scherp te zien. De rest van het scherm is vaag. De rest verzin ik er bij. Ik kan niet weten, dat op het moment dat ik die drie letters zie de rest van het scherm nog is zoals ik het net meende te zien. Deze werkelijkheid gaat heel ver. Ons blikveld ziet slechts een fractie scherp, wat wij echt zien is slechts 10% van wat er is (maximaal) en de rest nemen we aan of verzinnen we er bij. Dat geldt in het verkeer, bij het zien van een film, op ons werk en in de kerk. Meestal gaat het goed. We komen meestal zonder schade door het verkeer heen ook al hebben we slechts een klein deel gezien. read more