collectivisme

De post-individualistische samenleving (77)

Ik geloof er niets van (4) / maar ….. eehhh …..

Dus (lees het vorige blog) als iemand mij zegt dat Jezus mij altijd vrede toespreekt dan is dat zo en is het aan mij daar op te reageren?

JA! ……. Blijf in zijn liefde!

Hier ligt de kern en de bron van de post-individualistische samenleving. Wij zullen met zijn allen individueel moeten ontdekken wat het zeggen wil dat iemand ons met vrede en liefde benadert omdat wij er als individu zijn. En wij zullen daarbij moeten blijven. Geen redenen in onszelf gaan zoeken waarom die ander dat zegt of vindt of doet. Die ander doet dat en vindt dat en zegt dat. Iemand die mij dat zegt zegt dat niet uit zichzelf, maar via de band van Jezus. read more

De post-individualistische samenleving (72)

Gevaarlijke onzin (6)

Maar waarom noem ik nu dit stuk van de serie nu “gevaarlijke onzin”? Dat zien we als de man verdwijnt en Jezus reageert op wat er net is voorgevallen. Jezus zegt dat een rijke slechts met grote moeite het Koninkrijk van God zal binnen gaan. In de eerste plaats zie je dat voor je ogen gebeuren. Een man gezegend met veel bezittingen is ook bijna vervloekt door zijn bezittingen. Bijna, want hij vraagt wel naar de weg. Het verlangen naar licht en verlichting is dus niet weg uit zijn bestaan. Dat geeft hoop. Alleen lijkt die hoop snel te vervliegen als Jezus hem wijst op het effect dat die rijkdom heeft op het licht in zijn bestaan. Hij is in duister terecht gekomen en dat duister lijkt het nu te winnen in zijn beslissingen. read more

De post-individualistische samenleving (67)

Gevaarlijk onzin (1)

Even opfrissen: Je leest een artikel (nummer 67 alweer) in een serie waarin ik zoek naar de samenleving na het individualisme. Het individualisme is op zich geen ethisch oordeel, maar een filosofische en sociologische constatering. Wij zijn individualisten. Maar sommige gevolgen van het individualisme zijn vernietigend voor de mens. Individualist zijn betekent dat je het risico loopt op jezelf teruggeworpen te worden en uiteindelijk verloren te gaan omdat je alles zelf moet uitzoeken en er niemand meer voor jou is. Ieder zoekt namelijk de beste versie van zichzelf. Ik geloof dat de bijbel, Jezus, de samenleving is na het individualisme. En je kunt verwachten dat ik nu ga zeggen dat je de beste versie van jezelf vindt door het geloof in God en Jezus Christus. Maar zo snel ga ik niet door de bocht. Er zit namelijk een potentiële leugen onder dat statement. Als jij namelijk gelooft om zodoende de beste versie van jezelf te kunnen worden lijk je op een mens die aan autoracen doet om geld op te halen voor de milieubeweging. Geloven in Jezus om een betere versie van jezelf te worden is op zijn minst in tegenspraak met zichzelf. Laat ik je meenemen in een nieuwe serie. Mijn uitgangspunt vind je in Markus 10:17-31. read more

De post-individualistische samenleving (66)

We zijn beland in het Nederland van na de TK-verkiezingen van 2023. Het lijkt er aan alle kanten op dat het sociaal protectionisme heeft gewonnen. Nederlanders eerst! Anderen zeggen het anders: Onze opvangcapaciteit geraakt aan zijn grenzen. Dat klinkt sociaal acceptabeler maar de inhoud is waarschijnlijk dezelfde. Ik noem dat sociaal protectionisme en het staat voor mij haaks op de naastenliefde waar ik nu al een tijdje over schrijf. Nu is het wel zo dat ik schrijf op de vierkante centimeter van mijn eigen postzegel en niet op de 41.543 vierkante kilometer van Nederland. En ik hou het voorlopig even bij die postzegel. Toch heb ik vanaf die postzegel wel iets te zeggen over het sociaal protectionisme. read more

De post-individualistische samenleving (64)

De onderhond (5)

Er kunnen redenen zijn om de eenvoudige samenleving op grond van naastenliefde niet te accepteren. Die ga ik hier alleen niet allemaal opsommen als ik daarin al volledig zou kunnen zijn. In het kader van de “onderhond” kan ik alleen maar zien dat de post-individualistische samenleving (modder, wassen en zien) naar de achtergrond verdwijnt en de vraag stellen waarom dat gebeurt. De Farizeeën geloven niet dat de man niet kon zien en stellen een onderzoek in. Het woordenspel dat zich ontwikkelt is echter veelzeggend voor hun opstelling: read more

De post-individualistische samenleving (62)

De onderhond (3)

De post-individualistische samenleving breekt het bekende open. Het bekende gaat uit van een blinde man en ziende mensen en hoe die zich tot elkaar verhouden. Wellicht was de blinde man voor de meeste mensen een stukje decor van hun dagelijks bestaan. Jezus en de man veranderen het bekende en zijn één geworden in licht en zien. Zij zien nu allebei in velerlei opzichten. Maar let op het effect. De mensen die tot het moment van Jezus’ naastenliefde de man in hun bestaan kenden raken ontregeld. Hun wereld, hun systeem heeft een schok te verduren gehad. Ze waren gewend aan een blinde buurman, hij bepaalde mede hun dagritme en dagdecor. Men was er zo aan gewend dat als je naar de bakker ging je een extra broodje meenam voor de buurman. Of je deed af en toe de was. Of je was gewend geraakt aan de gedachte dat als je blind bent je verder ook helemaal niets kunt. read more

De post-individualistische samenleving (61)

De onderhond (2)

Het is alsof Jezus mijmert, in zichzelf de dingen op een rij zet. Hoe zat het ook al weer? O ja! “Ik moet de werken doen van Hem Die Mij gezonden heeft, zolang het dag is; er komt een nacht waarin niemand kan werken. Zolang Ik in de wereld ben, ben Ik het Licht der wereld.” En met die woorden kijkt hij naar de blindgeboren man. “Ik moet de werken doen …. Dat ben ik in deze relatie, dat is mijn plaats.” En die plaats geeft Jezus weer door te zeggen “Ik ben het licht van de wereld”. Je merkt, ik maak het niet groter dan deze ene ontmoeting. De ontmoeting tussen van Jezus en een blinde man. Jij en ik, verder niet. Samenleven na het individualisme. En Jezus maakt dat duidelijk door en in wat hij nu gaat doen. read more

De post-individualistische samenleving (60)

De onderhond (1)

Er moet op een dag een post-individualistische gemeenschap volgen uit de naastenliefde die Jezus opdraagt en zelf ook doet. Maar in de vorige ontmoetingen is die gemeenschap nog niet of nauwelijks zichtbaar. Je kunt vermoeden dat de vrouw uit blog 59 bij Jezus blijft, maar dat is alleen een vermoeden, een hoop, geen feit. Nu hoeven ze ook niet bij elkaar te blijven om een gemeenschap te vormen, maar daar heb ik het later over. Dit keer geen bewijs van een gemeenschap die ontstaat, geen bewijs van een gemeenschap in de eerste graad. Vandaag komen we een man tegen. De ontmoeting begint met het feit dat Jezus hem “zag”. Je leest het in Johannes 9, een hoofdstuk dat bekend staat als “De genezing van de blindgeborene”. Ook nu zal niet alles in één blog passen, dus ga er even voor zitten. We zijn nog steeds op weg naar de post-individualistische samenleving. read more

De post-individualistische gemeenschap (59)

Zonder zonde geen naaste (Lees eerst blog 57 en 58)

Blijft die vrouw over midden in de kring. Jezus kijkt haar aan en vraagt: “Vrouw, waar zijn die aanklagers van u? Heeft niemand u veroordeeld?”. Nee dus. Niemand. Ze zijn vertrokken. De naastenliefde van Jezus voor de aanklagers heeft in ieder geval een lynchpartij voorkomen. Maar daarmee is er nog geen gemeenschap ontstaan. Jezus kan het proberen bij deze vrouw. De naastenliefde voor de schriftgeleerden en Farizeeën hebben we gezien, maar die had vooralsnog geen resultaat. De vrouw dan maar. Jezus legt contact. “Vrouw, waar zijn die aanklagers van u? Heeft niemand u veroordeeld?” read more

De post-individualistische gemeenschap (58)

Zonder zonde geen naaste (Lees eerst blog 57)

Het woord van Jezus heeft effect: “Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste de steen op haar werpen.” Het effect is dat de vragenstellers nog even blijven staan en dan één voor één weggaan, te beginnen bij de oudsten tot de laatsten. Wat gebeurt hier? De oudsten, de mensen met de meeste ervaring en de meeste studiepunten, realiseren zich opeens dat een oordeel over een medemens heel erg gevaarlijk is voor jezelf volgens de bijbel. Zeker als het gaat om seksuele zonden. Jezus leert niet voor niets dat “… al wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, in zijn hart al overspel met haar gepleegd heeft.” Ga er maar aan staan! Kijk in je eigen hart en geef eerlijk antwoord op de vraag of je niet bij tijd en wijle een mens aankijkt en denkt aan seks met hem of haar. En die regel had Jezus waarschijnlijk niet eens zelf verzonnen maar kwam uit de koker van de Farizeeën. En het zijn dan ook de oudste Farizeeën die het eerst vertrekken. Zij realiseren zich hun eigen zonden en weten meteen dat het onhaalbaar is om deze vrouw in het midden te veroordelen ook al was ze op heterdaad betrapt. Maar laten we eerlijk zijn, ik zei in het vorige blog al dat ik het vreemd vond dat er geen “partner in crime” bij was. Waarom neem je alleen deze vrouw mee? Is één van jullie soms haar bedgenoot geweest? Of een vriendje van je? Of een vooraanstaand iemand? Jezus leidt in ieder geval de aandacht af van deze vrouw naar de gesteldheid van de vragenstellers en die vragenstellers zijn opeens verdacht als mogelijke partners in crime. read more