m/v en ambt

Waarom geen reactie op #Loonstra?

“Waarom doet het nieuwste boek van Bert Loonstra geen stof opwaaien onder theologen?”, vraagt Hans Bügel zich af in een blog. Ik kwam via de site van Bert Loonstra zelf via een link bij Hans Bügel en wilde meteen het boek nog eens lezen. Waarom was ik niet aan de praat gegaan naar aanleiding van het boek? Na herlezing kan ik nog steeds alleen maar waardering hebben voor de gave die Bert heeft gekregen om dingen niet alleen maar grondig en consequent te onderzoeken en op te lijnen, maar het ook nog eens helder onder woorden te brengen. De inhoud van zijn boek is niet nieuw voor mij, hoewel hij wel een niche in de gesprekken rond het begrijpen van de zwijgteksten van Paulus gevuld heeft. Die niche bestond in het feit, dat we niet goed raad wisten met het feit, dat Paulus enerzijds de vrijheid in Christus propageert tegenover de wet en zelfs met losmaking van de wet, maar anderzijds wettische regels lijkt te geven. Die niche heeft Bert gevuld met duidelijk spreken van de Schrift. Lees zijn boek, waarvoor dank! read more

Wie staat hoger, de Schrift of mijn lezen?

Nog één blogje naar aanleiding van wat mijn broeder en collega Arie Versluis in de Wekker schreef. Dit blogje gaat over de relatie tussen Schrift, kerk en kerkenverband. Ik neem mijn uitgangspunt in wat in de Wekker stond te lezen: “En misschien moeten we er ook eens over spreken hoe het komt dat we de Schriften soms zo verschillend verstaan. We hebben elkaar als kerken gekregen en we hebben elkaar nodig. Ook los van de laatste weken is bezinning op de verhouding kerk en kerkverband daarom zeer nodig.” Ik ben blij met deze woorden. Ze ademen het vertrouwen dat we niet spreken over verschillende visies op de identiteit van de Schrift, maar over de verschillende manieren van lezen van de Schrift. Daarmee plaats je het gesprek in de kring van onderling vertrouwen en wederzijdse verrijking. Dat vertrouwen onderstreep ik van harte. Binnen onze kerken kun je uiteenlopende manieren van lezen van de Schrift tegen komen, maar geen verschil in positie als het gaat om de identiteit en het gezag van de Schrift. De vraag of het interessant is te spreken over waarom we de Schrift soms zo verschillend lezen laat ik nog even onbeantwoord. Ik zie dat zelf als een gegeven en ervaar de verschillende manieren van lezen als een verrijking en verdieping. Ook wanneer uit die verschillende manieren van lezen verschillende kerkelijke praktijken komen zie ik dat als een van God gegeven verrijking en uitdaging. Dat gezegd zijnde kan ik niet ontkennen dat het feit dat delen van mijn manier van lezen wel eens worden weggezet als onbijbels mij diep raakt. Maar dat neemt niet weg, dat ik van harte leer van andere manieren van lezen. read more

Wind of begrenzing?

Mijn broeder Arie Versluis schreef in een paar zinnen in de Wekker nog meer wat verdere reactie oproept. Een kort blogje wijd ik aan een gedeelte van zijn woorden. Hij schreef naar aanleiding van het feit, dat de classis Apeldoorn inzake vrouw en ambt een ander besluit had genomen dan de synode van de CGK:: “Niemand is erbij gebaat dat bij zo’n ingrijpend en gevoelig onderwerp elke classis zijn eigen beleid gaat bepalen, met mogelijke verschillen tussen de classes als gevolg.”

Deze woorden verraden de overtuiging dat er op punten waarop de synode beslist uniformiteit in mening en denken bestaat of moet ontstaan. Alle kerken, classes en PS-en zouden zich met de uitspraak van de GS moeten conformeren. En die overtuiging lijkt goede papieren te hebben omdat een handtekening onder de kerkorde vertelt, dat alle ambtsdragers, dus alle stemgerechtigden in dit kerkelijk proces, zich zullen houden aan wat de GS besluit. Aan deze mening ligt echter een verwarring ten grondslag. Men verwart kerkelijk eenheid met eenheid in geloof en geweten. Soms komen geloof en geweten diametraal tegenover een beslissing te staan die door de kerkelijke eenheid is genomen. Dat kun je in de beslissing zelf al zien. Waar ook maar één ambtsdrager ter synode anders gestemd heeft dan de meerderheid is die eenheid van geloof en geweten al niet gelijk aan de kerkelijke eenheid. Op heel veel punten kunnen mensen zich conformeren, maar niet op alle punten. En dat blijkt nu. Conformeren naar geloof en geweten omwille van een kerkelijk eenheid was voor veel mensen op de punten van vrouw en ambt, seksuele identiteit, liturgische vormgeving en nog enkele punten al niet mogelijk. Nu blijkt het ook voor kerken en een eerste meerdere vergadering (classis) niet mogelijk. read more

Bezinning door constatering

Mijn gewaardeerde broeder en collega, die ik zeer vertrouw, Arie Versluis schreef in de Wekker van 26 oktober j.l. naar aanleiding van de laatste reuringen in ons kleine kerkenverband: “Bovendien, en veel belangrijker, zullen we het inhoudelijke gesprek moeten voeren. ….. En misschien moeten we er ook eens over spreken hoe het komt dat we de Schriften soms zo verschillend verstaan. We hebben elkaar als kerken gekregen en we hebben elkaar nodig. Ook los van de laatste weken is bezinning op de verhouding kerk en kerkverband daarom zeer nodig.” Een paar dingen laat ik in mijn reactie hierop liggen. De relatie tussen schriftverstaan en kerkenverband bijvoorbeeld. Die is voor een volgend blog. En ook het gedeelte, dat ik met ….. heb weggehaald hou ik voor later. Waar het mij nu om gaat is het zinnetje, waarin Arie opmerkt dat we ons eens moeten afvragen hoe het komt dat we de Schriften soms zo verschillend verstaan. read more

Classis, vrouw en ambt

Tot mijn verbazing las ik dat de classis Apeldoorn van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) aan de kerk van Arnhem toestemming had gegeven om zich op het punt van de invulling van de kerkelijke ambten niet te houden aan de kerkorde van de CGK. Dat klinkt voor hen die de kerken kennen óf als een doorbraak óf als obstructie.

Het kan klinken als een doorbraak als je bedenkt dat een meerdere kerkelijke vergadering groen licht geeft voor de uitvoering van de wens van veel kerken om op het punt van het kerkelijk ambt het onderscheid tussen man en vrouw los te laten. “Het kan klinken ….” Het is namelijk geen doorbraak, het is een onmogelijkheid. Een kerkelijke organisatie stelt zijn eigen regels en dat mag in Nederland. Diezelfde kerkelijk organisatie kan zijn regels wijzigen. Maar die organisatie kan zijn eigen regels niet niet-houden. Waar de kerkelijke organisatie een ambt definieert als belangrijk onderdeel van bestuur en gezag en bij dat ambt bepaalt dat alleen mannen ambtsdragers kunnen zijn kan de organisatie de regels wel veranderen, maar niet niet-uitvoeren. In die zin is de toestemming van de classis Apeldoorn eigenlijk inhoudsloos. Deze toestemming kan niet worden uitgevoerd zolang de kerk van Arnhem deel is van die kerkelijke organisatie. Het is organisatorisch juist te zeggen, dat je niet in een voetbalwedstrijd moet gaan spelen naar de regels van rugby. Bij voetbal gebruik je alleen je voeten en bij rugby handen en voeten. De vergelijking van CGK/NGK met voetbal/rugby is krom, maar hier in zekere zin adequaat. De vergelijking is adequaat omdat we het hier hebben over een door mensen opgetuigde organisatie. Het gaat dan ook in de eerste plaats om het kerkelijk ambt. Diezelfde CGK hebben eerder al uitgesproken dat dat kerkelijk ambt niet zomaar en zonder meer uit de bijbel te halen is. (“De huidige ambten zoals wij die kennen in ons kerkverband zijn niet rechtstreeks afkomstig uit Oude en Nieuwe Testament . In de kerkelijke en theologische traditie waarin wij staan, heeft een verwerking van de bijbelse gegevens plaatsgevonden“) En dat ben ik van harte met de CGK eens. Natuurlijk zijn er bijbelse elementen gebruikt om het kerkelijk ambt vorm te geven, maar het blijft een onderlinge menselijke afspraak, een menselijk organisatorische regeling zonder goddelijke pretentie. Mag dat niet? Natuurlijk mag dat. Maar denk niet dat die kerkordelijke regeling één op één een bijbelse vormgeving is. Niettemin is het geen doorbraak als de classis deze toestemming geeft. Het lijkt meer op het aanwijzen van een stukje van het voetbalveld waar je de bal wel met je handen mag spelen. read more

Jezelf opnieuw uitvinden

Niemand heeft tot op dit moment de vraag gesteld, dus stel ik hem aan mezelf.

“Peter.”

“Ja.

“Waarom heb je in een paar uur tijd jouw Facebook, jouw Twitterlijn en jouw site leeg gehaald?”

“Ach, wat aardig, dat je dat vraagt. Ik zal het je vertellen. Op die drie media had ik veel berichten, blogjes, tweets en dergelijke staan over onderwerpen, die mij na aan het hart liggen. Voor een aantal van die onderwerpen geldt echter, dat ze een station zijn gepasseerd. Er is een beslissing over genomen, ze zijn afgehandeld, ze zijn van de agenda verdwenen of ze hebben een status quo bereikt, zijn in beton gegoten en vormen een nieuwe zuil. Dat betekent dat wat ik over die onderwerpen schreef zijn tijd gehad heeft. Of het nu wel of niet van invloed is geweest op de beslissingen is niet van belang. De tweets, blogjes en artikelen hebben nu geen nut meer. Dus verwijder ik ze. Nu stonden er natuurlijk ook wel blogjes en tweets en zo, die niets met die onderwerpen te maken hadden. Die had ik kunnen laten staan. Maar het uitzoeken daarvan kost me teveel tijd. Voor mijn site kan dat in de toekomst nog wel, maar voor Facebook (en in mindere mate Twitter) gaat dat niet. Daar sneuvelen dus alle posts. Wellicht dat ik op mijn site een aantal dingen terug plaats.” read more

De bijbel is toch niet veranderd?

Nee, de bijbel is niet veranderd en dat zal ook niet meer gebeuren. De wedervraag wordt dan: Waarom moeten dan in onze tijd de dingen anders gaan dan in het verleden? De bijbel zegt toch nog steeds hetzelfde? Waarom moeten er dan opeens andere posities zijn ten opzichte van homoseksualiteit, vrouw en ambt, positie van kinderen in de kerk, avondmaal, predikantschap, kerk en kerkgenootschap, belijdenissen en ga zo nog maar even door? De bijbel zegt toch al eeuwen hetzelfde?

Ieder van ons zal dit type gesprek kennen. Het vindt niet alleen in kerkelijke en religieuze setting plaats, maar op alle terreinen van het leven. De wereld is voor heel veel mensen verwarrend geworden en heel veel mensen zijn gestopt met zoeken en denken. Maar het wordt echt urgent als iemand zijn uiterste zekerheid ziet vergaan. Voor veel mensen is de bijbel dat nog steeds, ook voor mij. Het onfeilbare Woord van God! Dat kun je toch niet anders gaan uitleggen om je eigen zin te krijgen?! En het aparte is, dat iedere bijbelgetrouwe gelovige datzelfde denkt en voelt. Of je in de bijbel ruimte leest voor de kerkelijke emancipatie van man en vrouw of je leest die ruimte niet, de vragen blijven hetzelfde. Hoe komt het toch, dat wij er echt van overtuigd zijn, dat wat wij geloven ook werkelijk in de bijbel staat. Sterker nog: Hoe komt het dat wij het niet anders kunnen lezen dan wij lezen? read more