Vaya con Dios
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
Vaya con Dios
Navigation
  • Home
  • Links
  • Nice!
  • contact
  • Preken in MP3
You are here: Home › autonomie › De post-individualistische kerk (7)
← De post-individualistische kerk (6)
De post-individualistische kerk (8) →

De post-individualistische kerk (7)

22-02-2023 | Filed under: autonomie, Bijbel, Bijbelstudie, collectivisme, geloof, Geloven, Individualisme, Kerk, liefde, Samenleving, zelfbeschikking

Dit bericht is 187 keer gelezen!

Recht = Plicht ?

Er zit een graatje dwars dat weg moet voordat we verder kunnen. Het individualisme leert dat het individu boven de gemeenschap staat. Anders gezegd: de gemeenschap is er voor het individu en niet andersom. Het individu heeft rechten en die rechten zijn voor de gemeenschap plichten. Dat deze filosofie (want dat is het) in het leven van mensen geleid heeft tot een onbeheerst consumentisme en egoïsme mag je het individualisme niet aanrekenen. Consumentisme en egoïsme zijn een keus van het individu. Het individu dat daarvoor kiest wordt vaak geleid door begeerte, verlangen en hebzucht. Hier gaat het niet meer om rechten van het individu, ook al zeggen de reclames dat je het waard bent en er recht op hebt. Er is een duidelijke grens tussen individualisme en egoïsme. Als je iets gaat doen en jezelf moet overtuigen dat je er toch recht op hebt of het ook wel een keer mag, dan weet je dat je de grens tussen individualisme en egoïsme / consumentisme bent overgegaan en dat de wereld van jouw te ondernemen actie niet beter wordt. “Ik mag toch ook wel een keer aan een tropisch strand liggen.” Dan weet je dat jouw actie niet individualistisch, maar egoïstisch is. Begrijp me goed: Ik ben geen zedenmeester en ik kan je niet tegenhouden. Ik kan mezelf vaak niet tegenhouden, dus hoe zou ik het jou kunnen? Waar het mij om gaat is dat we helder zijn in onze keuzes. Het gaat mij in deze serie om individualisme en daarbij waak ik voor begrippen als egoïsme en consumentisme.

Nu dit graatje in ieder geval is benoemd en we het dus kunnen aanwijzen komt de vraag naar boven hoe het individualistische recht van een mens nu eigenlijk in elkaar steekt. Hoe zit dat met individu en gemeenschap? Als ik ben en jij kunt hetzelfde zeggen en jij hebt dus liefde nodig omdat ik het nodig heb, hoe zit dat dan met rechten en plichten en gemeenschap. Het valt niet te ontkennen dat het feit dat “ik ben” betekent dat ik rechten heb. Onvervreemdbaar. En die rechten zijn al jaren geleden beschreven in de universele verklaring van de rechten van de mens. (Als je die wilt lezen klik dan hier: Amnesty International). Als je over de inhoud van die rechten van gedachten wilt wisselen zoek dan een mens die daar verstand van heeft. Mij gaat het gesimplificeerd om het feit dat de bijbel al die rechten samenvat in naastenliefde en die samenvatting als zingevende opdracht ziet. Dus wil je de zin van het leven zien doe dan de rechten van de naaste. En zo komt de opdracht van Jezus heel erg dicht bij het ideaal van het individualisme. Sterker nog: Het individualisme zou heel erg blij zijn als ik de naastenliefde zou opvatten als het doen van het recht van de ander. De gemeenschap is er immers voor het individu!

Toch zit er wellicht iemand op zijn stoel te schuiven. Gaan we hier niet een grens over? We hadden het toch over “ik ben” en de rechten die daarmee gepaard gaan? En nu spreken we opeens over “hij is” en de plichten die dat voor mij meebrengt. Ik zou het iets nauwkeuriger willen zeggen: We spreken over het “ik ben” van mijn naaste en zijn behoefte aan liefde en de vraag wat dat met mijn levenszingeving te maken heeft. Maar eerlijk is eerlijk, hier ligt een essentiële grens. We moeten, ieder “ik” moet hier kiezen. Stap ik de grens over naar deze naaste? En nog steeds hebben we nog niet gesproken over “welke naaste?” Het gaat nog steeds over “ik ben”, dus we bekijken de vraag vanuit ons leven en levensgevoel. Stap ik de grens over? ….

Misschien even ter aanmoediging: Het is jouw eigen individualistische keuze. Het is geen groepsdwang, geen scam of tussen de regeltjes doorlezen. Het is en blijft jouw keuze. Iedere keer weer. Dit is een voordeel en een nadeel van het individualisme. Het voordeel is dat iedereen je zal zeggen dat je zelf mag kiezen. Het nadeel is dat je niet weet of je dat vertrouwen kunt en je wordt achteraf zeker geconfronteerd met de opmerking dat het toch je eigen keuze was. Dus kun je mij vertrouwen als ik zeg dat het je eigen keuze is? Is er echt geen verborgen agenda? Laat ik dit zeggen: Het is wel zo dat je iedere keer dat jij die keuze maakt jouw keuze sterker wordt. Je leert van iedere keuze en elke volgende keuze staat op de schouders van de vorige keuze. Dus als jij kiest om de grens niet over te gaan wordt het de volgende keer lastiger om het wel te doen. Net zo lang tot je jouw naaste niet meer gewaar wordt. Ik ben inmiddels zo ver dat ik heel veel zinloze agressie in de maatschappij terug kan herleiden naar het niet op tijd hebben gezien dat individualisme niet hetzelfde is als egoïsme. Of het nu gaat om het toeslagenschandaal, de omgekeerde Nederlandse vlaggen, de vermeend onbetrouwbare overheid of de fakkels “als teken van een warm onthaal” van mw. Kaag, het is allemaal terug te voeren op de eerste keuzes die mensen met een beroep op individualistische rechten maakten. Dus kijk uit wat je kiest.

Je staat voor een grens: Stap ik de wereld van de ander in of doe ik dat niet? Begin eens klein: Geef de ander eens voorrang als hij er eigenlijk geen recht op heeft. Doe dat bij de kassa en niet op een druk kruispunt. Neem eens de tijd om te luisteren naar de ander ook al is jouw agenda nog zo vol. Geef een naaste eens een kop koffie en luister naar zijn dag. Kleine keuzes, maar schouders waar de volgende keuzes op gaan staan. En vergeet niet: Het is geen plicht, het gaat om zingeving. Zodra het plicht wordt komen de fakkels weer tevoorschijn.

(wordt vervolgd)

Did you like this article? Share it with your friends!

Tweet

Written by Peter van Dolderen

Visit my Website
← De post-individualistische kerk (6)
De post-individualistische kerk (8) →

4 Responses to "De post-individualistische kerk (7)"

  1. Luc schreef:
    23-02-2023 om 08:27

    Ik vind de sprong van individualisme naar egoïsme wel erg snel en makkelijk gemaakt. Ik ben betekent ook dat ik per definitie zuurstof inadem en ruimte inneem.

    Beantwoorden
    1. Peter van Dolderen schreef:
      23-02-2023 om 09:10

      Dag Luc,

      ik snap even jouw reactie niet. Volgens mij ben ik juist op dat punt erg secuur door individualisme en egoïsme uit elkaar te houden en ze juist niet in elkaar te laten overgaan. Ik vermoed dat het het gaat om dit zinnetje:

      “Als je iets gaat doen en jezelf moet overtuigen dat je er toch recht op hebt of het ook wel een keer mag, dan weet je dat je de grens tussen individualisme en egoïsme / consumentisme bent overgegaan en dat de wereld van jouw te ondernemen actie niet beter wordt.”

      Voor de duidelijkheid: Ik hoef mijzelf of anderen niet te overtuigen dat ik schone lucht nodig heb. Maar als ik zeg dat ik ook recht heb op de nieuwste televisie (om zomaar wat te noemen) ben ik over die grens gestapt. Je kunt dat weten door het feit dat dat recht een enorm spoor (ecologisch, sociaal en economisch) trekt in de wereld. En in dat spoor zie je goede dingen, maar ook kinderarbeid, vervuilende productie, vermeerdering van transport, etc.

      Individualisme is in mijn ogen een neutraal uitgangspunt, egoïsme een consumptieve drive.

      Nu weet ik alleen niet of ik iets heb gerepareerd of juist erger heb gemaakt.

      Vriendelijke groet, Peter

      Beantwoorden
      1. Luc schreef:
        23-02-2023 om 13:41

        Repareren hoeft niet hoor. En je hebt het ook niet erger gemaakt. Ik zit voorlopig op een ander spoor mbt het over de lijn gaan van consumentisme naar egoïsme en de gevolgen hiervan. Hier is het kopen van zo’n tv because I am worth it egoïsme terwijl het voor miljarden elders in de wereld als welbegrepen eigenbelang zou kunnen worden gezien? Ik lees met interesse verder mee.

        Beantwoorden
        1. Peter van Dolderen schreef:
          23-02-2023 om 14:23

          Mooi. Het zal steeds opnieuw een uitdaging zijn om de inhoud te pakken en te waken voor casuïstiek.

          Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mijn tweets

  1. Peter van Dolderen
    Peter van Dolderen: https://t.co/BVcc6kSKZZ
    6 dagen geleden

Categorieën

  • afgoderij (8)
  • Arme kant (5)
  • autonomie (8)
  • Bajes (1)
  • Bestaat God (4)
  • Bijbel (87)
  • Bijbelstudie (53)
  • boeren (2)
  • CGK (31)
  • ChristenUnie (3)
  • collectivisme (16)
  • Commercie (3)
  • Corona (11)
  • duivel (7)
  • Eenzaamheid (8)
  • Elizabeth II (1)
  • gedetineerden (1)
  • geloof (20)
  • Geloven (87)
  • GKv (3)
  • GS-CGK (19)
  • GTU (1)
  • Homofilie (15)
  • huwelijk (1)
  • Individualisme (18)
  • Kerk (48)
  • Kerstfeest (1)
  • liefde (13)
  • m/v en ambt (18)
  • massa (9)
  • massapsychose (8)
  • Mijmeringen (31)
  • Onze Vader (2)
  • Politiek (11)
  • Postseculier (6)
  • relatie (16)
  • Rutte (3)
  • Samenleving (56)
  • Segers (3)
  • Social media (1)
  • spiritualiteit (7)
  • spot (1)
  • Stilte (6)
  • The Great Reset (2)
  • vaccin (6)
  • vaccinatie (7)
  • vergeven (18)
  • vergeving (17)
  • VVD (3)
  • welvaartsevangelie (1)
  • wetenschap (1)
  • Windso (1)
  • zelfbeschikking (9)

Archieven

  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • april 2022
  • januari 2022
  • november 2021
  • oktober 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • januari 2021
  • november 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • november 2019
  • april 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • november 2014
  • december 2013

© 2023 Vaya con Dios