Vaya con Dios
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookiebeleid
Vaya con Dios
Navigation
  • Home
  • Links
  • Mijn reispagina
  • contact
  • Preken in MP3 site
You are here: Home › Bijbel › HeMa-lezen (8) – Die ene in de procrusteskast
← HeMa-lezen (7) – de crisis
HeMa-lezen (9 en slot) – Van God en Zijn Woord, gelovige, kerk en kerken →

HeMa-lezen (8) – Die ene in de procrusteskast

21-12-2013 | Filed under: Bijbel, CGK, Homofilie

Dit bericht is 14620 keer gelezen!

Die ene langs de kant van de weg. Soms gebeurt het je gewoon, dat je die ene meer ziet dan de honderden op de weg. Al hoor je bij die honderden op de weg, de stem van die ene krijg je niet uit je oren en je gedachten. Wat gebeurt er dan? De communicatie ondergaat een paradigmashift. Van “wij en jij”, “meerderheid en minderheid”, “ man en vrouw” of “hetero en homo” verandert het gesprek in “jij en ik”. En dat is voor mij sinds die tijd (eerste pastorale ontmoetingen met homo-christenen in ’86-’89) zo gebleven. Geen grote woorden meer over de ander, maar optrekken met de ander. En ik heb mensen zien veranderen van mensen die met de massa een mening hadden over homo’s, vaak met bijbelteksten ondersteund, naar vaders, moeders, buren, familieleden en vrienden, die leefden met een homoseksuele man of vrouw en de bijbel. Het veranderde ook hun mening, hun bijbellezen en hun houding in de gemeente van Jezus Christus. Die ene langs de kant van de weg trok meer hun aandacht dan de menigte op de weg en de overtuiging van de massa. Ik heb slechts één keer iemand ontmoet, wiens eerder geuite mening gelijk bleef ook na de coming-out van zijn kleinkind.

Ieder, die die weg gegaan is, zal weten dat ook je eigen bijbellezen en het eigen bijbelverstaan verandert. En voordat iemand anders je het verwijt maakt van opportuun bijbellezen heb je jezelf dat verwijt al menigmaal gemaakt. Je schaamt je, dat je de bijbel bent gaan inpassen in en aanpassen aan jouw wil en wens. Ook ik passeerde dat station. Het zelfverwijt was alleen niet het laatste, dat ik mezelf of anderen hoorde zeggen. Ik bleef de vraag horen: “Wat maakt jou daarin anders dan mij?” Je bent voorwaar niet de enige, die de bijbel op eigen-wijze manier leest. De waarde en waarheid van die opmerking is mij door de jaren heen gebleken. In Almere kent men inmiddels de zinsnede, die daar voor mij uit is voortgekomen: We lezen samen de bijbel, niemand heeft in uitleg gelijk, maar we zijn in uitleg aan elkaar gelijk en Gods Woord staat boven ons allen in gezag. Dat gezag gaat voor mij zo ver boven mij uit, dat het luisteren naar de ander steeds opnieuw een verrijking blijkt te zijn. Wij zijn als mensen en gelovigen daarin aan elkaar gelijk. En die waarheid bleek ook op de dag, dat ik het visiedocument van de CGK-synode las en herlas.

Het document zit zorgvuldig opgebouwd in elkaar. Het staat als een huis. Het wekt ook zeker de indruk, dat er niet of nauwelijks tegen in te gaan is. Ik kan dat met mijn kennis en tijd ook niet op een effectieve manier. Volgens mij wil ik dat ook helemaal niet. Vanaf de eerste letter tot de laatste punt ademt dit document de bezigheid van een metselaar, die steen voor steen een zeer ingewikkeld bouwwerk realiseert. En het resultaat mag er wezen. Het laat geen openingen en kieren zien, waar mogelijk nog ruimte voor een andere dan de voorgestelde praxis denkbaar zou kunnen zijn. De inhoudsopgave laat de blauwdruk van de uitspraak al zien en de metselaar, die aan de hand van die uitgezette lijn aan het werk gaat, kan er op vertrouwen, dat het een nauwsluitend en stevig staand geheel zal worden. De andere kant van deze zorgvuldigheid is de immense spanning, waaronder dat gebouw zal staan. Die spanning is zo groot, dat het niet zal blijven staan. Daar hoef ik niets voor te doen, dat zit in de intentie van de architect. Die intentie is zonder meer duidelijk: “De Schrift laat geen ruimte voor een beleving van een homoseksuele relatie in liefde en trouw.”

Maar dat is toch de uitkomst van het onderzoek en niet een intentie tot bewijs? Beschuldig ik de opstellers nu toch van faul play? Nee, helemaal niet, zeg ik in alle denkbare toonaarden. Ik constateer alleen, dat het document de procrusteskast voor de homoseksuele broeder of zuster zeer nauwkeurig in elkaar heeft gezet. Die ene langs de kant procr2van de weg is die ene in de kast geworden. En hij of zij moet daar ook alleen blijven. En dat breekt mijn hart. Een gebroken hart is een onhandig ding als je een discussie moet aangaan. Dat wil ik dan ook niet, ik wil geen discussie over mensen, maar ik wil wel mijzelf begrijpen. Wat doet mij nu zo’n pijn bij het lezen van het document? Het is die ene. Dat weet ik inmiddels. Het is ook de meerderheid, die enorm blij zal zijn met het document. Ik voel me met die ene verloren tussen heel veel mensen. Maar het is ook het feit, dat de bijbel niet eenduidig is in dezen. De conclusie van het document is helder, maar hetzelfde document laat zien, dat die conclusie niet louter uit de bijbelteksten voortkomt. Op p34 staat te lezen (en lees het a.u.b. in zijn setting): “We kunnen niet eenvoudig een rechtstreekse lijn trekken vanuit de genoemde teksten naar gemeenteleden die in een procrgelijkgeslachtelijke relatie van liefde en trouw leven.” Deze constatering zet mijns inziens de deur open naar diverse uitkomsten. Toch verandert die constatering de koers naar de uiteindelijke uitkomst niet. De koers leidt ten aanzien van andere uitkomsten op p50 tot de opmerking “… de bewijslast ligt dan bij wie afwijkt van die lijn. Een afwijkende lijn hebben wij in elk geval in de Bijbel niet kunnen ontdekken.” En dan is volgens de opstellers de conclusie duidelijk: “De Schrift laat geen ruimte voor een beleving van een homoseksuele relatie in liefde en trouw.” Maar stel je nu eens voor, dat je het werkwoord “toelaten” in deze zin zou vervangen door “kennen”, dan heb je op basis van dezelfde studiegegevens een even plausibele conclusie. “De Schrift kent geen beleving van een homoseksuele relatie in liefde en trouw.” Een millimeter verschil. En we weten, dat een millimeter koersverschil in Amsterdam leidt tot heel andere bestemmingen in Afrika. En wanneer je dan het zinnetje “Een afwijkende lijn hebben wij in elk geval in de Bijbel niet kunnen ontdekken” beziet in het kader van ons algemeen menselijk onvermogen om ongekleurd te lezen, dan hoor je opeens de stem weer van die ene in de procrusteskast. Aan de andere kant van de muur klinkt gedempt het “ik lees het anders!” Het feit namelijk, dat je die afwijkende lijn niet kan vinden kan heel goed liggen aan het feit, dat je die dingen niet ziet, die jouw oog niet kan zien, omdat hij daartoe niet is uitgerust. Hoe vaak ik niet heb moeten horen, dat ik vaker naar vrouwen moet luisteren in de voorbereiding van een preek waar vrouwen in voorkomen …. (zucht). Maar ik zie niet met een vrouwenoog.

Er zijn wel degelijk andere lijnen te lezen en ook gelezen. Ze zijn alleen niet te lezen voor de meerderheid van de kerkelijke autoriteit, zeg maar de meerderheid op de weg. Maar andere christenen, die de schriftvisie van het document delen, zien wel degelijk een andere lijn. Lees het commentaar op de site van Het Gekrookte Riet maar eens. Daar wordt een lijn gezien van verbod op (alleen al) het spreken met homo’s. Of lees lijnen als die in het werk van Wietske de Jong, Marco Derks of Ruard Ganzevoort. Maar wil ik die lijnen gaan bewijzen? Nee. Het kost me geen moeite om die behoefte te onderdrukken en volgens mij zitten die schrijvers daar helemaal niet mee.

Did you like this article? Share it with your friends!

Tweet

Written by Peter van Dolderen

Visit my Website
← HeMa-lezen (7) – de crisis
HeMa-lezen (9 en slot) – Van God en Zijn Woord, gelovige, kerk en kerken →

8 Responses to "HeMa-lezen (8) – Die ene in de procrusteskast"

  1. Bernard Schep schreef:
    25-12-2013 om 11:40

    Op maandagavond werd de documentaire “Houd God van vrouwen?” op Nederland 2 uitgezonden. Geeft een authentiek, traag en boeiend beeld van de hierboven geschetste dilemmas in het leven van een gelovige, intelligente en betrokken weduwe/moeder (van ook een homo zoon) in orthodox Staphorst.
    Mooi beeld trouwens van een ‘procrusteskast’. Verwoord een standpunt zonder standpunt te verwoorden.

    1. Peter van Dolderen schreef:
      25-12-2013 om 16:50

      Ik heb de uitzending gezien. Ik bleef achter met een erg verward gevoel. De vrouw had duidelijk aan vrijheid gewonnen, maar moet je je voorstellen, wat ze achterlaat!

  2. Bernard Schep schreef:
    27-12-2013 om 15:18

    In je blog lijk je het moeilijk te vinden positie te kiezen ten opzicht van het studierapport homosexualateit van de CGK synode. Met deze keuze heb ik het heb ik het minder moeilijk.
    Om te beginnen komt dit doordat het rapport onevenwichtig en ultra-HeMa is geschreven. Het homo probleem wordt gebagatelliseerd: „Het aantal mannen en vrouwen dat vanaf de vroegste kinderjaren met een homoseksuele gerichtheid leeft, is minder dan wel eens wordt gesuggereerd”. Is het daarom een minder groot of belangrijk issue? De gebruikte termen in het rapport zijn als het gaat over homo’s veel explicieter, daadgerichter en daardoor vervreemdender dan als het gaat over hetero’s waarbij voor HeMa’s begrijpelijke termen als liefde en trouw gebruikt worden. Maar de meest venijnige HeMa demonstratie is m.i. gelegen in het reduceren van de homo geaardheid tot een homoseksuele gerichtheid. Alsof homo’s een keuze hebben en alsnog van hun afwijking genezen zouden kunnen.
    Dankzij publicaties van GKV professor ethiek J. Douma heb ik mijn mening over seksuele afwijkingen in de jaren 90 behoorlijk verzacht. Waar ik bleef steken in ‚doe nou maar normaal’ en mijn eigen HeMa be-/veroordeling van homo’s heeft hij door in beeld te brengen met welke geweldige worsteling en psychisch, sociaal en lichamelijk leed een transseksueel te kampen heeft het begrip gebracht dat deze mensen geen keuze hebben. Het hebben van een mannenlichaam bepaald niet altijd dat je een mannelijke identiteit hebt. Je begint niet vrijwillig of uit een merkwaardige vorm van aandachttrekkerij aan een leven als transgender. Als je je ook maar een beetje indenkt wat het voor iemand moet betekenen om zich van jongs af aan anders dan hun lichamelijke identiteit aangeeft te voelen kan je alleen met medelijden reageren. En als zo iemand zover gaat dat hij zich operatief laat corrigeren zijn alleen een woord van troost en een arm om de schouder op hun plaats. In het besef dat vrijwel alle tieners zich conformeren aan de tirannie van de meerderheid mogen we niet lichtvaardig denken over tieners die bij het ontwikkelen van hun seksuele identiteit juist wel blijken af te wijken. En zou het echt alleen een ‚gerichtheid’ zijn die een vader na 10 jaar huwelijk doet besluiten zijn gezin te verlaten voor een partner van hetzelfde geslacht? Deze geaardheidsaspekten komen in het rapport niet of nauwelijks aan de orde. (overigens is het doortrekken van transgender naar homofilie geheel voor eigen rekening, ik wil Douma daarover niets in de mond leggen)
    Verder stoort de semi-wetenschappelijke toon van het rapport me. Als het wetenschappelijk was geweest zou het zijn begonnen met een hypothese. In dit geval iets in de trent van ‚Homoseksuele relaties in liefde en trouw zijn in strijd met wat God ons in zijn Woord leert, en daarmee met zijn eer en de heiligheid van de gemeente’. Deze begin-hypothese is nog wel uit het rapport te destilleren. Maar in een wetenschappelijke publicatie zouden de onderzoekers de hypothese aan zware toetsen hebben onderworpen. Ze zouden op zoek gegaan zijn naar bewijs dat de hypothese geen stand houdt, naar tegenbewijs. En dat hebben de samenstellers niet gedaan. Ze hebben alleen oog gehad voor ondersteunend bewijs. Hadden ze wel gezocht naar bijbels, historisch of biologisch tegenbewijs dan waren ze op zoek gegaan naar de randen van de hypothese. Dat doen we ook op andere gebieden van het leven. In de wiskunde werken we een formule uit naar het oneindige, in de zakenwereld overdenken we worst case scenario’s als we beslissingen moeten nemen en in juridische zaken definiëren we vooral hoe we hebben te handelen als er dingen gebeuren die we liever niet hebben. Hier is dat niet gebeurd. Als ze wel de randen van de hypothese hadden opgezocht waren ze bij andere seksuele afwijkingen gekomen en hadden ze die in een Bijbelse context geprobeerd te plaatsen. Dan hadden ze moeten studeren op de Bijbelse beschrijving van de relatie tussen David en Jonathan. Dan hadden ze meer vragen gesteld over de veranderde rol en beleving van huwelijk, relaties, liefde en seksualiteit in de tijd van de bijbel en nu. Dan hadden ze vragen moeten beantwoorden over de oud-testamentische afhankelijkheid van de vrouw van haar echtgenoot in haar bestaansrecht. Dan waren ze langs Naomie en Ruth gekomen en hadden de vraag moeten beantwoorden welk effect de huidige financiële en sociale onafhankelijkheid van vrouwen heeft op de Bijbelse regels voor huwelijk en relaties. En wat het voor ons betekend dat voortplanting niet meer noodzakelijk is voor onze oudedagsvoorziening en is losgekoppeld van seksualiteit. Ik ben er van overtuigd dat ze op basis van gedegen onderzoek naar deze werkhypothese en in het licht van het veelbelovende begin van het rapport niet hadden kunnen concluderen dat de hypothese standhoudt en dat uit Gods Woord valt op te maken dat homoseksuele relaties er mee in strijd zijn.
    Ook vind ik het teleurstellend dat het rapport geen ballen heeft. De schrijvers trekken een hele grote broek aan als het gaat om de zeggingskracht en geldigheid van het rapport. Naar kerkleden en mindere vergaderingen is het zelfs badinerend van toon: „Een kerkenraad kan daarover zelf nauwelijks een in de gemeente algemeen aanvaard oordeel geven. Daarvoor is de zaak te complex.”. Ook is het rapport ouderwets synodaal als het benadrukt dat individuele kerken, kerkenraden en kerkleden niet mogen afwijken van dit synode besluit. Maar als het gaat om de toepassing van het rapport bevat het geen duidelijke richting. Pas in de pastorale handreiking in de bijlage wordt met veel verhullend taalgebruik gesproken over het toepassen van kerkelijke tucht op kerkleden met een publieke homo leefwijze. Maar antwoord op vragen als mag een homofiele jongere na catechisatie en onderzoek door de kerkenraad belijdenis doen, moet een homofiel belijdend lid bij verandering van zijn leefsituatie van het avondmaal worden afgehouden en mogen kinderen uit homo-stellen het sacrament van de heilige doop ontvangen komen niet aan de orde. Ook zou ik willen weten hoe de synode denkt als het gaat om situaties waarin kerkleden beroepsmatig met dit vraagstuk te maken krijgen. Mag je als onze door God gegeven overheid het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht gelijk heeft gesteld als ambtenaar van de burgerlijke stand echtparen discrimineren en van het huwelijk uitsluiten op basis van wat jou geweten je ingeeft of wat jou synode besluit? Verbiedt de Bijbel dat je als notaris een samenlevingsovereenkomst tussen mensen van het zelfde geslacht vastlegt? Mag je als kerk kinderen die geboren of geadopteerd worden in een homo-relatie van rechtszekerheid uitsluiten die wel toevalt aan kinderen geboren in normale gezinnen door het homo-huwelijk te verbieden? En hoe moet je als gelovig medisch of sociaal psychologisch hulpverlener op Bijbelse wijze omgaan met hulpvragen die het gevolg zijn van een afwijkende seksuele identiteit? Geen van deze vragen komt aan de orde. Het is te gemakkelijk om als je bewijs meent te vinden voor de stelling dat God ons homo relaties verbiedt de vraag wat dat betekend in het leven van alledag voor mensen die hier direct en indirect door getroffen worden niet te stellen en te beantwoorden.
    Om al deze redenen kost het me weinig moeite het rapport en zijn conclusies naast me neer te leggen. Maar misschien is naast me neer leggen toch te makkelijk. Want het doet me pijn dat met het uitbrengen van dit rapport de kerk zich opnieuw niet alles bruid van Christus maar als een HeMa organisatie tooit. Die zich vooral laat kennen als een organisatie die mensen uitsluit en discrimineert op basis van hun geaardheid. Waardoor ze de mensen het zicht ontneemt op de kerk als lichaam van Christus die Gods genade uitdeelt aan alle mensen. En hun gelovige en meelevende leden voor onmogelijke keuzes stelt. Juist die gelovige worsteling met onmogelijke en tegennatuurlijke keuzes zijn bij mij blijven haken uit de documentaire over mevrouw Kok. Ik geloof niet dat dit te verenigen valt met onze opdracht om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. In tegendeel, juist de bijzondere gaven van onze homo en lesbo broeders en zusters zouden ingezet moeten worden tot eer van God en tot heil van Zijn volk.
    Waarmee ik op het punt ben aangeland waar ik jou in je blog vond: het rapport is een doorwrocht bouwwerk wat onder grote spanning is opgemetseld. Moeten we dan maar afwachten tot Gods wind het na verloop van tijd omblaast of heb ik de opdracht het te proberen om te duwen?

    1. Peter van Dolderen schreef:
      27-12-2013 om 23:30

      Ik vraag me oprecht af wat nu toch het gevolg zal worden van die inwendige spanning? De ene of de andere kant op zal het gebouw bezwijken en geen thuis voor allen blijken te zijn.

      1. John schreef:
        30-12-2013 om 09:55

        Volgens mij betekend deze conclusie dat het al geen huis voor allen meer is. (Als het dat al geweest is)

        1. Peter van Dolderen schreef:
          30-12-2013 om 09:59

          Wellicht beleven we de kerk veel te veel als een gemetseld gebouw, terwijl de kerk een dynamisch organisme is. Een dynamische kerk maakt mensen onzeker, maar kan wel degelijk een thuis voor allen zijn.

  3. Dorothea schreef:
    27-12-2013 om 17:17

    Ik heb voor mijzelf in mijn relatie met God besloten me niet bezig te willen houden met “bewijslast”. Waarom zou ik dat willen als Christus ons leerde dat we in Zijn vrijheid volkomen vrij mogen zijn? Als God in Zijn Woord ons laat weten dat we onder Zijn macht zijn en dat geen enkele macht daar meer boven staat. Ik verkies die vrijheid en gun een ieder die vrijheid, of het nu de He-ma, ho-ma, he-vr, ho-vr, synodelid, ouderling, of wat dan ook is. Dat houdt voor mij in dat in niet wil strijden om gelijk, maar wil handelen als gelijk in het vertrouwen dat de vrijheid van Christus daadwerkelijk volkomen vrijheid is zoals God liet optekenen in Zijn Woord. Zelfs als dat betekent dat anderen mij daarvoor in een “kerker” zetten.

    1. Peter van Dolderen schreef:
      27-12-2013 om 23:32

      Laatst las iemand de verdediging van Petrus voor de andere apostelen. Hij was bij heidenen binnen gegaan en dat mocht niet. Zijn verdediging: Als God Zijn Geest aan hen geeft, wie ben ik dan nog ….? Ontroerend.

Comments are closed.

Mijn tweets

Categorieën

  • afgoderij (8)
  • Arme kant (6)
  • autonomie (26)
  • Bajes (1)
  • BBB (2)
  • Bestaat God (7)
  • Bijbel (147)
  • Bijbelstudie (102)
  • blind (3)
  • boeren (4)
  • CGK (32)
  • ChristenUnie (3)
  • collectivisme (61)
  • Commercie (3)
  • Corona (11)
  • duivel (9)
  • Eenzaamheid (11)
  • Elizabeth II (1)
  • farizeeën (1)
  • gedetineerden (1)
  • geloof (84)
  • Geloven (148)
  • Gemeenschap (31)
  • GKv (3)
  • GS-CGK (20)
  • GTU (1)
  • Homofilie (15)
  • huwelijk (1)
  • Individualisme (78)
  • Kerk (65)
  • Kerstfeest (1)
  • liefde (31)
  • m/v en ambt (19)
  • massa (10)
  • massapsychose (8)
  • Mijmeringen (31)
  • naastenliefde (38)
  • one-issue (1)
  • Onze Vader (2)
  • Politiek (12)
  • post-individualisme (57)
  • Postseculier (6)
  • relatie (34)
  • Rutte (3)
  • Samenleving (103)
  • schuld (6)
  • Segers (3)
  • Social media (2)
  • spiritualiteit (13)
  • spot (1)
  • Stilte (8)
  • The Great Reset (2)
  • vaccin (6)
  • vaccinatie (7)
  • vergeven (20)
  • vergeving (19)
  • VVD (3)
  • welvaartsevangelie (3)
  • wetenschap (1)
  • Windso (1)
  • zelfbeschikking (20)
  • zonde (4)

Archieven

  • mei 2025
  • april 2025
  • januari 2025
  • september 2024
  • maart 2024
  • februari 2024
  • januari 2024
  • oktober 2023
  • september 2023
  • augustus 2023
  • juli 2023
  • juni 2023
  • mei 2023
  • april 2023
  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • april 2022
  • januari 2022
  • november 2021
  • oktober 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • januari 2021
  • november 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • november 2019
  • april 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • november 2014
  • december 2013

© 2025 Vaya con Dios