GvS IV – Niet weer hè?

Een man zat op een muurtje bij de kerk. Duidelijk niet van hier. Een praatje. Ik nodigde hem voor een kop koffie binnen. Koffie was hij gek op. En na twee, drie ontmoetingen in de week was ik niet verbaasd, dat hij zondag de kerk binnen kwam lopen. Hij ging op hetzelfde plekje in de hal zitten, waar wij die week een paar keer hadden zitten kletsen en hij kreeg van de koster een kop koffie. Je zag zijn tevredenheid.

Ondertussen was ik zoals meestal op zondagmorgen druk bezig met dingen doen, heilige dingen doen. Heilige dingen, zoals mensen groeten, het bijbelgedeelte opzoeken, praatjes maken en wat laatste gebedsonderwerpen verzamelen. Iemand van het diaconaal team liep rond met kleden en schalen en bekers. Het was een avondmaalszondag. Bij aanvang van de dienst was ik mijn gast van door-de-week al helemaal vergeten, maar de koster zorgde goed voor hem, nam hem zelfs mee de kerk in en gaf hem een plekje. Helemaal tevreden. read more

GvS III – Dan ga je toch weg …!? (De hoepelopitis)

Het lijkt een beetje mode in onze tijd dat gezagsdragers tegen mensen of groepen mensen zeggen dat ze maar weg moeten gaan. De argumenten komen steeds op hetzelfde neer. Men denkt dat er (1) één bepaalde manier van denken en/of handelen is, (2) dat de ander zich daar niet aan houdt en dat dus (3) de ander of zich moet aanpassen of moet verdwijnen. Het gebeurt in de politiek, in sportclubs, in de kerk en het is al zo oud als de weg naar Rome. Ouder zelfs. Het conflict in het Midden-Oosten lijkt bijvoorbeeld steeds opnieuw gevoed te worden door strijd over de vraag wie nu eigenlijk de oorspronkelijke en bedoelde bewoners van het land Kanaän zijn. read more

GvS II – Ik geef de helft

Het is bekend, dat een mens op zijn best maar 10% ziet van alles wat er te zien is. Probeer het zelf maar eens. Neem iets om naar te kijken en concentreer je dan op de vraag hoe groot het stuk is, dat je werkelijk scherp ziet. Als ik naar het scherm voor mij kijk lukt het me net om drie naast elkaar staande letters scherp te zien. De rest van het scherm is vaag. De rest verzin ik er bij. Ik kan niet weten, dat op het moment dat ik die drie letters zie de rest van het scherm nog is zoals ik het net meende te zien. Deze werkelijkheid gaat heel ver. Ons blikveld ziet slechts een fractie scherp, wat wij echt zien is slechts 10% van wat er is (maximaal) en de rest nemen we aan of verzinnen we er bij. Dat geldt in het verkeer, bij het zien van een film, op ons werk en in de kerk. Meestal gaat het goed. We komen meestal zonder schade door het verkeer heen ook al hebben we slechts een klein deel gezien. read more

De preken van maart 2017

De maand gaat verder met de serie preken over de zeven brieven uit Openbaring 2 en 3.

(Openbaring 2:12-17, De brief aan Pergamum)

Een “tussendoorpreek” op de biddag voor gewas en arbeid. In de opname is de lezing weggevallen. Dat was 1 Samuël 1: 1-20.

(1 Samuël 1, bidden is delen)

(Openbaring 3:1-6, Sardes)

(Openbaring 3:7-13; Filadelfia)

(Openbaring 3:14-22, Laodicea)

De preken van februari 2017

In februari begon een serie over de zeven brieven uit Openbaring 2 en 3. Ze staan niet helemaal in volgorde van lezen. Dat is het gevolg van de omstandigheden va het moment.

(Openbaring 2:18-29, Tyatira, 5-2-2017)

(Openbaring 2:1-7, Efese, 12-2-2017)

(Openbaring 2:8-11, Smyrna, 19-2-2017)

GvS I – Ik MOET bij jou zijn.

Het zal je maar gebeuren, dat iemand op je af komt en zegt: Ik moet vandaag bij jou thuis zijn. Jezus doet het. We lezen het in Lukas 19:5, waar hij deze woorden tegen Zacheüs spreekt. Nu kun je zeggen, dat de situatie er ook wel naar was om die woorden te spreken. Zacheüs was in een boom geklommen om Jezus te kunnen zien. Hij liet dus duidelijk merken dat hij open stond voor wie Jezus was. Dat hij in een boom moest klimmen was het gevolg van het feit, dat de mensen hem niet doorlieten naar de stoeprand. Klein van stuk als hij was moest hij het dus hogerop zoeken. Jezus ziet dus een paar dingen. 1. De mensen laten sommige anderen niet door om mee te kunnen genieten van wat er ook maar te genieten valt. Daar zullen ze dan wel een reden voor hebben. 2. Sommige mensen zijn zo volhardend, dat ze zich niet door anderen laten weerhouden in hun streven. 3. Deze mens (Zacheüs) wilde per se een relatie met Jezus. Kijk, dan is het ook niet moeilijk om te zeggen: “Vandaag moet ik bij jou thuis zijn”. Het lijkt een open deur. Het kost Jezus dan ook helemaal geen moeite om deze woorden te spreken, zou je denken. Als alles zo voor de hand ligt en zo herkenbaar is durf ik ook wel tegen een ander te zeggen, dat ik vandaag bij hem MOET zijn. read more

De geaardheid van het samenleven (GvS) – inleiding

Ik ga een nieuwe serie beginnen. De titel zie je hierboven. Het wordt een wat speelse serie over ontmoetingen in de bijbel. Het principe is vrij eenvoudig. Ik pak een bijbelgedeelte waarin een ontmoeting plaats vindt en ik ga daar wat over mijmeren. Dat mijmeren is echter niet zomaar wat losse gedachten weergeven. Al mijmerend laat ik andere teksten, principes en leringen de revue passeren. Op de achtergrond van het mijmeren zitten dus andere, dieper liggende bijbelse, maatschappelijke, sociologische, filosofische, economische of antropologische gedachten en principes. De combinatie van diverse elementen wil bij tijd en wijle of wel eens onverwacht en wellicht zelfs ongepast overkomen, maar dat is mijn stijl van denken en verwerken, zeg maar mijn eigenheid. read more

HeMa-lezen revisited

We zijn drie jaar verder en de teerling is geworpen. De CGK-synode van 2016 heeft alle verzoeken om het besluit van 2013 (inzake de plaats van homofiele mensen in de kerk) te herzien integraal afgewezen. Opnieuw kwam er een door en door doorwrocht stuk van synodewege op de tafel van de kerkenraad. Opnieuw is het een stuk waar op het oog geen speld tussen te krijgen is. Iedere poging om er wel een speld tussen te krijgen zal falen in het positiespel van de deelnemers. Dat gaat dus ook niet heilzaam worden. Ik wil er ook helemaal geen speld tussen krijgen, want de stellingname van de synode zal zijn eigen werk doen. Ik heb geen glazen bol, waar ik in kan zien wat de effecten zullen zijn. Ik kan er wel heel veel bedenken, maar dat is niet zo zinvol. Eén ding lijkt mij duidelijk: Het gebouw is zo stevig, dat er ergens wel barsten en scheuren moeten ontstaan en er wel stukken af moeten vallen. Ooit legde een ingenieur mij uit, waarom er zoveel speling zat in een flatgebouw (de twintigste etage bewoog meer dan drie meter in de wind). Als we niet meebewegen stort het gebouw in, zei hij. We maken het flexibel omdat we het gebouw bewoonbaar en veilig willen houden. Nu is het bij een constructie, die door mensen is gemaakt, niet zo heel erg als er eens wat scheurt, afbreekt of instort. Niets is hier blijvend. Maar bij een constructie, waar God en Zijn Woord (mede) als bouwstenen worden gebruikt is het een heel ander verhaal, omdat mensen bij het scheuren of instorten van het gebouw ook God en Zijn Woord kwijt kunnen raken. De toekomst zal leren hoe flexibel de ontwerpers van het kerkelijk beleid het beleid uiteindelijk gemaakt hebben. read more

En de dag is nog niet voorbij

Vanmorgen werd ik wakker. Beter gezegd: Ik ging verder met wakker zijn. Ik had de nacht niet of nauwelijks geslapen en lag al een paar uur te denken en bidden. De directe aanleiding waren twee dingen. Op de eerste plaats stond het veelvuldig in Almere gehoorde geluid van een diepe eenzaamheid steeds in gedachten. Ook in de kerk. Ook in de Zuiderpoort. Die eenzaamheid kun je niet weg-organiseren. We (anderen en ik) bidden dagelijks om een open hart en aandacht voor de medemens. Maar de geluiden blijven hardnekkig. Even hardnekkig blijft het geluid dat men van de ander verwacht dat hij of zij (of de kerk) daar wat aan doet. Ik weet dat die houding niet gaat werken. De ander kan nooit jouw eenzaamheid vullen of oplossen. Daar dacht ik in de nacht over en vroeg aan God wat te doen? Op de tweede plaats stonden deze nacht de binnengekomen stukken van de synode waarin werd verteld dat wij (CGK) mensen, die homo zijn en als homo leven dienen te weren van het avondmaal. Die woorden staan haaks op mijn hart, dat zegt dat ik onmogelijk mensen, die oprecht Christus zoeken, kan weren van het avondmaal. Ik heb echter de energie niet om de hele discussie over te doen en te weten, dat posities geen millimeter zullen wijzigen. read more