CGK en de tijd 1 : Aanvaarding

Dit bericht is 3857 keer gelezen!

De Generale Synode (GS) van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) vergadert weer in dit najaar en volgend voorjaar. Er staan onderwerpen op de agenda die naar men zegt het voortbestaan van het kerkgenootschap kunnen bepalen. Sommigen zeggen dat de uitkomst van de GS het einde van de CGK zal zijn, anderen zeggen dat in de uitkomst het typische van de CGK zal blijken, namelijk dat men opnieuw wegen heeft gevonden om in eenheid verder te gaan. Aangezien Jezus ons leert dat we ons geen zorgen voor morgen moeten maken houd ik mij verre van speculaties en verwachtingen en kijk naar wat de dag brengt. Jezus zei immers van deze dag dat hij genoeg heeft aan zichzelf. Maar er is deze dag wel wat te zien dat ter sprake kan worden gebracht. En het is denk ik ook nodig om een aantal zaken ter sprake te brengen. Vandaar een paar blogjes over onderwerpen die mijns inziens vandaag van belang zijn met het oog op kerkelijk samenleven. Het eerste woord waar ik wat gedachten over heb is “aanvaarding”.

Paulus schrijft in Rom. 15:7 “Daarom, aanvaard elkaar zoals ook Christus ons aanvaard heeft, tot heerlijkheid van God.” (HSV) Hij doet dat na woorden te hebben gewijd aan de strijd van de gemeente in deze tijd. Zwakken en sterken, volharding en vertroosting, kortom woorden die we als CGK-ers als heel actueel ervaren. De apostel roept ons op elkaar te aanvaarden, zoals Christus ons aanvaard heeft. De manier waarop Christus ons aanvaard heeft hoef ik denk ik niet uit te leggen. Hij gaf zijn leven voor ons. Daar hou ik hele preken over, maar hier hou ik het even bij deze typering. Zo mogen wij elkaar aanvaarden. We mogen ons leven geven voor de ander. Dat is zo’n fundamentele aanvaarding, dat ik eigenlijk verwacht dat daarmee ieder theologisch, kerkordelijk of gelovig dispuut tot vrede wordt gebracht. Begrijp me goed: Ik zeg niet dat disputen moeten verstommen, maar dat ze tot vrede in Christus moeten worden gebracht. En die vrede is alleen te vinden in de aanvaarding van elkaar zoals Christus ons aanvaard heeft. De apostel maakt daar zelfs de “heerlijkheid van God” van! De heerlijkheid van God, Zijn grandeur komt uit in de het tot vrede komen van aardse worsteling en die vrede groeit uit de aanvaarding.

Nu is niets menselijks me vreemd, dus ik kan net als ieder ander allerhande reacties op deze woorden horen. Ieder van ons heeft zijn of haar eigen reactie. Theologische reacties, kerkordelijke reacties, bijbeluitlegreacties (hermeneuse), emotionele reacties, cultuurreacties en nog wel enkele. Daar zal ik in een volgende blogje wat over schrijven. Hier is het van belang je af te vragen wat de bron is van jouw reactie? Het is niet ondenkbaar dat jouw reactie op deze oproep tot fundamentele aanvaarding voortkomt uit het willen hoog houden van je eigen visie, behoefte, verlangen, hoop en/of handelwijze. Het kan zijn dat je bang bent je eigen koers te verliezen als je de ander gaat aanvaarden zoals bedoeld door de apostel. En neem ook niet de afslag, dat je de ander wel aanvaardt, maar zijn visie of gedrag niet. De ander is de ander met zijn visie, geloof, gedrag en motivaties. De ander is niet los verkrijgbaar zonder zijn mening en handelwijze. Dus vraag je af of een verzet tegen aanvaarding van de ander wellicht voortkomt uit zelfhandhaving.

Dat is een ongelofelijk zware vraag. Maar hij is in Christus ab-so-luut reëel! Zelfhandhaving gaat in tegen Christus. Het taaie van deze woorden is dat we in de kerken vaak menen dat als we ons standpunt onderbouwen met theologische, sociale, traditionele en/of kerkordelijke argumenten we niet bezig zijn met zelfhandhaving, maar met trouw aan de Schriften, belijdenissen en afgesproken orde. Als je naar Christus kijkt is die mening onjuist. Als Eén alle argumenten in stelling had kunnen brengen en volkomen gelijk had kunnen hebben dan was het Jezus van Nazareth wel. En toch (Joh. 10:18) zegt Jezus: “Niemand neemt het (leven, pvd) Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf; Ik heb macht het te geven, en heb macht het opnieuw te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen.”

Goed, ik stop hier mijn eerste blogje: Aanvaard elkaar, zoals Christus ons aanvaard heeft tot heerlijkheid Gods. Hoe weten we dat Hij ons aanvaard heeft? Door zijn leven voor ons te geven. Hoe weet je dat het ook voor jou en je broeder of zuster geldt? Door te luisteren naar het geloof (in jou of in de ander) dat op Christus “amen” zegt.

(wordt vervolgd)