Vaya con Dios
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
Vaya con Dios
Navigation
  • Home
  • Links
  • Nice!
  • contact
  • Preken in MP3
You are here: Home › Bijbel › Het hekje.
← PSS – Postbode Siemen Syndroom / ZS – Zaai Syndroom
De bijbel is toch niet veranderd? →

Het hekje.

14-05-2017 | Filed under: Bijbel, Geloven, Mijmeringen, Samenleving

Dit bericht is 4848 keer gelezen!

Als kind hoorde ik ooit een dominee in de kerk spreken over “de gelijkenis van de verloren zoon”. Zo wordt doorgaans het verhaal genoemd, dat staat opgetekend in Lukas 15:11-32. Ik weet niet meer wat de voorganger er allemaal over zei, maar één ding is mij bij gebleven. De dominee tekende de vader als een grijze man, die de hele dag bij het tuinhekje stond te turen in de richting waarin zijn zoon verdween. Een levendig en toch stilstaand beeld. Het beeld heeft steeds weer nieuwe vragen bij mij opgeroepen. Eerst eenvoudige vragen. Waar zou het tuinhekje van gemaakt zijn? Zou het een hekje in een hoge heg zijn of in een hekwerk dat net zo laag en doorzichtig is als het hekje zelf? Waarom zit het hekje dicht? En meer van die vragen. Je kunt je als kind maar druk maken. Later kwamen er wat andere vragen. Kwam die zoon door al dat uitkijken nu sneller terug? Keek de vader zijn zoon als het ware terug? Bracht iemand hem een kopje koffie daar bij het hek? Moesten ze hem steeds roepen voor de maaltijd? De vragen zullen zeker met mijn toenemende leeftijd te make hebben gehad. Zoals in ieder geval ook de vraag of die vader niet beter kon omgaan met de andere zoon, de werknemers en de boerderij? Zouden die zich niet schromelijk in de steek gelaten voelen door die vader? Waar was de moeder van die jongen eigenlijk? Bleef zij ook bij het hekje staan? Ondertussen realiseerde ik me bij weerkeer dat het verhaal voor mij nooit verder kwam dan daar bij het hek. Slechts een enkele keer (als ik er zelf over preekte) kon ik aandacht opbrengen voor de ene zoon in zijn zelfgekozen misère of voor de andere zoon in zijn in mijn ogen terechte chagrijn. Verder leefde in mijn gedachten alleen die vader en met name de drukplek op zijn bovenbenen waar zijn lichaam de bovenrand van het hekje raakte.

Door heel wat studie en boeken heen heb ik verschillende woorden weten te vinden voor die stilstaande vader. Het was vastgelopen rouw. Het was de moed van het geloof. Het was de apathie van de machteloosheid. Het was de pijn van onbeantwoord verlangen. Het was de ongeïnteresseerdheid voor de rest van het leven. Het was de dwaasheid van het verlangen naar wat ooit was. Ik zal er nog wel meer hebben kunnen verzinnen. De drukplek op zijn bovenbenen kreeg veel namen.

Nu ben ik zelf vader en grootvader en weet uit ervaring, dat die drukplek waarschijnlijk niet op de benen van de vader zat, maar in zijn hart. Het kan best zijn dat ik mezelf nu probeer te rechtvaardigen, maar ik geloof niet dat de vader zijn andere kind, het bedrijf en de dagen vergeet door alleen maar 24/7 met zijn bovenbenen tegen het hek te staan. Ik geloof wel dat de gedachte aan en het verlangen naar die jongste zoon alle andere dingen in het leven kleurde, belastte, zwaar maakte. Geen feest was meer sprankelend en geen werkdag eindigde in voldaan zijn. Het hek zat in zijn hart, maar dat belette hem niet om de dagen door te leven en aandacht te geven aan al die mensen en dingen, die er wel waren en die niet uit zijn leven waren weggelopen.

Is dat een negatieve kwalificatie van al die vaders en moeders die het hek kennen? Zo bedoel ik het in ieder geval niet. Er staat immers ook, dat de vader zijn zoon “van verre” zag. De dominee van toen legde het uit als de vader, die de zoon al zag toen hij zijn eerste voet om de bocht in de verte zette. Ik hoor het de dominee nog gespannen zeggen. “De vader tuurde en keek. Was het zijn zoon? Ja, hij zag het in de tred, ook al was die traag en vermoeid.” Het maakte diepe indruk, maar vandaag niet meer. Nu zie ik het meer in bijbels lijn dat allen “die verre zijn” de mensen zijn die niet meer gezien worden op het terrein van de vader, maar wel door het hart van de vader. Ze zijn niet vergeten. Ze zijn niet uit het hart van de vader. De vader ziet ze ook als ze veraf zijn, ver weg van huis en vergeten in een uithoek door hun vrienden en familie. De vader draagt zijn zoon in zijn hart en weet, dat er ooit een dag komt ……

Did you like this article? Share it with your friends!

Tweet

Written by Peter van Dolderen

Visit my Website
← PSS – Postbode Siemen Syndroom / ZS – Zaai Syndroom
De bijbel is toch niet veranderd? →

3 Responses to "Het hekje."

  1. Coby schreef:
    14-05-2017 om 13:49

    Mooi! Een kind verdwijnt inderdaad soms wel uit beeld, maar nooit uit je hart! Ongetwijfeld heeft de moeder ook op de uitkijk gestaan!

  2. wietze schreef:
    14-05-2017 om 23:35

    ik moest direct denken aan het boek “eindelijk thuis”van Henri Nouwen.
    Gedachten bij Rembrandts ‘De terugkeer van de verloren zoon’
    zeer zeer de moeite waard om te lezen.

  3. Truuskuipers schreef:
    21-05-2017 om 13:32

    Mooi! Weer uit een ander gezichtspunt!

Comments are closed.

Mijn tweets

  1. Peter van Dolderen
    Peter van Dolderen: https://t.co/BVcc6kSKZZ
    6 dagen geleden

Categorieën

  • afgoderij (8)
  • Arme kant (5)
  • autonomie (8)
  • Bajes (1)
  • Bestaat God (4)
  • Bijbel (87)
  • Bijbelstudie (53)
  • boeren (2)
  • CGK (31)
  • ChristenUnie (3)
  • collectivisme (16)
  • Commercie (3)
  • Corona (11)
  • duivel (7)
  • Eenzaamheid (8)
  • Elizabeth II (1)
  • gedetineerden (1)
  • geloof (20)
  • Geloven (87)
  • GKv (3)
  • GS-CGK (19)
  • GTU (1)
  • Homofilie (15)
  • huwelijk (1)
  • Individualisme (18)
  • Kerk (48)
  • Kerstfeest (1)
  • liefde (13)
  • m/v en ambt (18)
  • massa (9)
  • massapsychose (8)
  • Mijmeringen (31)
  • Onze Vader (2)
  • Politiek (11)
  • Postseculier (6)
  • relatie (16)
  • Rutte (3)
  • Samenleving (56)
  • Segers (3)
  • Social media (1)
  • spiritualiteit (7)
  • spot (1)
  • Stilte (6)
  • The Great Reset (2)
  • vaccin (6)
  • vaccinatie (7)
  • vergeven (18)
  • vergeving (17)
  • VVD (3)
  • welvaartsevangelie (1)
  • wetenschap (1)
  • Windso (1)
  • zelfbeschikking (9)

Archieven

  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • april 2022
  • januari 2022
  • november 2021
  • oktober 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • januari 2021
  • november 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • november 2019
  • april 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • november 2014
  • december 2013

© 2023 Vaya con Dios